Bakteria - nazwana przez naukowców z uniwersytetów w Halifaxie i Sevilli "Halomonas titanicae" - pochodzi z "sopli" utworzonych z rdzewiejącej stali spoczywającego na głębokości 3, 8 kilometra transatlantyku.

Halomonas titanicae przyczynia się do korozji metalu i może być zagrożeniem dla statków oraz podmorskich konstrukcji, na przykład platform wydobywczych czy podmorskich rurociągów. Powstające pod jej wpływem rdzawe "sople" są porowate i mieszczą ogromną liczbę innych mikroorganizmów, których działanie także może przyspieszać korozję.

Badania bakterii z Titanica mogą rzucić światło na mechanizmy powstawania rdzawych struktur przypominających sople albo stalaktyty (nazywanych z ang. rusticle), jak również na procesy "recyklingu", prowadzone przez podobne do nich mikroorganizmy na podwodnych, metalowych strukturach. Wiedza na ten temat przekłada się na praktykę lepszej ochrony podwodnych rurociągów do przesyłania ropy i gazu, jak również bezpiecznego postępowania ze starymi statkami czy platformami wiertniczymi – zauważają naukowcy.  

Narastające od dekad, rdzawe struktury na Titanicu są miejscem życia nie tylko H.titanicae, ale i innych gatunków bakterii i grzybów. Rdzawe sople na wraku Titanica zaobserwował po raz pierwszy w 1986 r. archeolog podwodny, Robert Ballard, a ich badania zapoczątkował Roy Cullimore z kanadyjskiego University of Regina.  

We wnętrzu rdzawych stalaktytów biegną maleńkie kanaliki wypełnione wodą. Struktury te przyrastają podobnie, jak pień drzewa, z biegiem czasu powiększając swój obwód. Ich zewnętrzna powierzchnia jest gładka i czerwona z powodu tlenku żelaza. Natomiast rdzeń swoje pomarańczowe zabarwienie zawdzięcza kryształom minerału zwanego getytem. „Sople” są bardzo delikatne – najlżejszy dotyk może je zamienić w wodny pył.

Kadłub "Titanica" zbudowany z 50 000 ton stali rdzewieje na dnie morza już od 98 lat. Jednak dopiero niedawno naukowcy zwrócili uwagę na rolę bakterii w przebiegu tego procesu. PMW/ZAN

PAP - Nauka w Polsce

agt/bsz