Pod względem genetycznym jesteśmy bardzo podobni, dlatego też dzielimy większość cech fizycznych, poza tym wszyscy przeżywamy i wyrażamy emocje - słownie, wokalnie, dzięki mimice twarzy i postawie ciała. Niemniej jednak, sposób przekazywania swoich odczuć otoczeniu przez różne osoby, nie zawsze jest taki sam - na przykład ludzie żyjący w różnych kulturach mogą nie rozumieć niektórych słów, zwrotów, czy nawet mowy ciała.

Professor Sophie Scott z University College London wraz z zespołem postanowiła zbadać czy dźwięki, które towarzyszą wyrażaniu emocji, takich jak szczęście, złość, strach, smutek, odraza i zaskoczenie, są podobne, czy odmienne u ludzi różnych kultur.

Doktor Disa Sauter w ramach swojej pracy doktorskiej badała zachowanie ludzi z Wielkiej Brytanii i z Himba w Namibii. Niektórzy z nich żyli w sposób przypominający życie naszych przodków - bez prądu, bieżącej wody, szkolnictwa i żadnej styczności z ludźmi z innych grup etnicznych.

Uczestnicy badania słuchali krótkiej historii opowiadającej o konkretnym stanie emocjonalnym np. o osobie, która jest bardzo smutna, bo ktoś z jej rodziny ostatnio umarł. Na końcu historii uczestnicy słyszeli dwa odgłosy - płaczu i śmiechu. Ich zadaniem było stwierdzenie, który z dźwięków odpowiada emocjom wyrażonym w historii. Brytyjczykom odtwarzano odgłosy artykułowane przez ludzi z Namibii, a Afrykańczykom - przez Brytyjczyków.

Ludzie z obydwu grup nie mieli żadnych problemów z rozpoznaniem i nazwaniem podstawowych emocji - złości, strachu, odrazy, radości, smutku i zdziwienia - oraz z dopasowaniem odpowiednich dźwięków do usłyszanych historii. To, zdaniem autorów dowodzi, że te emocje oraz towarzyszące im odgłosy są podobne wśród ludzi różnych kultur.

Dźwiękiem szczególnie dobrze rozpoznawanym przez obydwie grupy uczestników był towarzyszący radości śmiech. KDO

PAP - Nauka w Polsce

kap