6 września 1939 r. - rząd i Wódz Naczelny opuszczają Warszawę

2 Pułk Piechoty Legionów w Borowskich Górach przez kilkanaście godzin powstrzymuje natarcie 4. Dywizji Pancernej. Pułkiem dowodzi płk Julian Czyżewski. Broniona pozycja trzykrotnie przechodzi z rąk do rąk. Polacy tracą około 150 żołnierzy.

XVI Korpus Pancerny opanowuje Tomaszów Mazowiecki.

Marszałek Edward Rydz-Śmigły wydaje rozkaz o cofnięciu obrony w stronę tzw.” przedmościa rumuńskiego”.

Niemcy zajmują Kraków. Przed grobem Marszałka Józefa Piłsudskiego wystawiają wartę honorową i składają kwiaty.

W mieście trwają łapanki.

Westerplatte wciąż się broni. Niemcy dwukrotnie podjęli nieudane próby podpalenia lasu. Wieczorem uszkodzone są wartownie nr 1 i 2. Ciężki ostrzał wyczerpuje ludzi fizycznie i psychicznie. Pogarsza się stan rannych. U niektórych rozwija się gangrena. Dowódca mjr Henryk Sucharski jest świadomy, że na odsiecz nie ma co liczyć.

Tego dnia „Dziennik Powszechny” informuje, że  Mahatma Gandhi wystosował pod adresem Hitlera ostry protest przeciwko bestialskiemu bombardowaniu miast polskich przez lotników niemieckich.

„Chwila” informuje, że premier Chamberlain wygłasza po niemiecku przemówienie radiowe do Niemców. Mówi m.in.: „Czemu uważaliśmy za stosowne bronić tego wschodniego mocarstwa, podczas gdy nasze interesy bezpośrednie leżą na zachodzie i wedle zapewnień Kanclerza Hitlera bynajmniej nie zostały i nie miały też w przyszłości być zagrożone? Oto dlatego, że Wielka Brytania nie ma już najmniejszego zaufania w słowa Kanclerza Hitlera. (…) Wojnę tę toczymy nie przeciw narodowi niemieckiemu, lecz przeciw reżimowi dyktatury i tyranii, który zdradził nie tylko swój naród i kulturę swego narodu, ale całą kulturę europejską”.

W nocy z 6 na 7 września szef propagandy Naczelnego Wodza, płk Roman Umiastowski wzywa przez radio wszystkich mężczyzn zdolnych do noszenia broni, w wieku 15-55 lat, aby opuścili Warszawę i udali się na wschód. ESZ

PAP - Nauka w Polsce

agt/bsz