Znieczulenie zewnątrzoponowe jest skutecznym sposobem zmniejszenia bólu towarzyszącego na przykład porodowi. Środek znieczulający podaje się przez cienką plastikową rurkę do przestrzeni między oponą twardą rdzenia kręgowego a kostną ścianą kanału kręgowego. Znieczulenie rdzeniowe polega natomiast na podaniu środka znieczulającego do przestrzeni podpajęczynówkowej poprzez punkcję lędźwiową.

Jak wynika z analizy 700 000 znieczuleń, przeprowadzonej przez specjalistów z Royal United Hospital, ryzyko powstania trwałych uszkodzeń z powodu znieczulenia dotyczy jednej na 20.000, a ryzyko porażenia połowy ciała - jednej na 50.000 osób. Szczególnie niskie jest ryzyko w przypadku kobiet znieczulanych przed cesarskim cięciem (trwałe uszkodzenia zdarzają się raz na 80.000 przypadków). Podobnie niskie jest ryzyko w przypadku osób cierpiących na przewlekły ból i dzieci.

Gorzej jest z operacjami chirurgicznymi - ryzyko trwałych następstw sięga tu od 1 do 6.000 do 1 do 12.000. Tak duże ryzyko może wynikać ze starszego wieku typowego pacjenta chirurgicznego, z czym wiążą się towarzyszące choroby, a także ze stosowania obu rodzajów znieczuleń w ciężkich, ryzykownych operacjach.

Choć znieczulenie okazało się bezpieczniejsze niż przypuszczano, autorzy zaznaczają, że nie jest to procedura całkiem wolna od ryzyka i decyzja o jego zastosowaniu musi być podejmowana odpowiedzialnie. PMW

PAP - Nauka w Polsce

bsz