Bio-elektrorozpylanie (ang. Bio-electrospraying) jest jedną z nowoczesnych, bezdotykowych metod nanoszenia na różne powierzchnie materiału biologicznego.

Metoda ta jest prosta, i stosunkowo tania, gdyż do jej prawidłowego przeprowadzenia potrzebna są jedynie pompa wolnoobrotowa, igła i strzykawka oraz układ generujący silne pole elektryczne. Wyciekająca z igły ciecz (tutaj zawiesina komórek) jest rozpylana dzięki obecności silnego pola elektrycznego pomiędzy końcówką igły, a tarczą (powierzchnią przewodzącą), na którą rozpylane są mikro kropelki.

Technika ta, jest obecnie jedną z metod wytwarzania nowoczesnych hodowli tkanek, lecz zanim miałaby być zastosowana w praktyce, poza laboratorium badawczym, konieczne jest przeprowadzenie testów, które wykluczą możliwość pojawienia się negatywnych skutków ubocznych w hodowli komórek.

Naukowcy z University College London przeprowadzili serię eksperymentów, podczas których analizowali ewentualne uszkodzenia materiału genetycznego (uszkodzenia całych chromosomów) w komórkach poddanych procesowi elektrorozpylania. Do badań wykorzystano odpowiednio przygotowane komórki ludzkie - limfocyty T - które zostały rozpylone za pomocą bardzo silnego pola elektrycznego dochodzącego nawet do 30 kV!

Okazało się, iż bez względu na to, jak komórki zostały naniesione na hodowlaną powierzchnię, ilość wykrytych uszkodzeń chromosomów była niemal identyczna we wszystkich próbkach - zarówno w próbkach elektrorozpylonych, jak i próbkach kontrolnych (nie poddanych działaniu silnego pola elektrycznego).

Według naukowców, nie ma obecnie dowodów na to, iż silne pole elektryczne w jakikolwiek sposób negatywnie wpływa na żywe komórki poddane elektrorozpylaniu. Dzięki temu, być może już niebawem, technika ta będzie stosowana przy tworzeniu trójwymiarowych hodowli tkanek. KLG

PAP - Nauka w Polsce

bsz