Dotychczasowe badania antropologiczne i lingwistyczne wskazywały, że język australijskich Aborygenów zaczął rozwijać się ok. 5-6 tys. lat temu z protojęzyka, którym wcześniej posługiwali się wszyscy tubylczy mieszkańcy Australii.

Dr Mark Clendon z Batchelor Institute of Indigenous Tertiary Education w Alice Springs uważa, że ojczyzną pierwszego języka były tereny lądowego połączenia kontynentu australijskiego z Nową Gwineą, które istniało od 28 do 13 tys. lat temu. Rejon ten był jednym z dwóch dość gęsto zaludnionych terenów na kontynencie zwanym Sahul. Drugim obszarem było wschodnie wybrzeże kontynentu.

Obie grupy rozwijały się niezależnie oddzielone suchymi obszarami pokrywającymi większość kontynentu. We wschodniej części Australii powstały języki z grupy Pama Nyugen, na północy wykształciły się języki o całkiem odmiennej gramatyce i słownictwie.

Zalewanie lądowego pomostu pomiędzy Australią i Nową Gwineą rozpoczęło się wraz z ocieplaniem się klimatu ok. 11 tys. lat temu. Zmusiło ono północną grupę językową do wędrówki na południe, w głąb kontynentu oraz na północ na tereny późniejszej Nowej Gwinei. Te same zmiany klimatyczne, skutkujące obfitymi deszczami ożywiły suche połacie kontynentu i skłoniły mieszkańców wschodniego rejonu do migracji na zachód.

Obie grupy uległy częściowemu wymieszaniu, ale zachowały swoje własne języki. Różnorodność tubylczych języków Aborygenów do dziś stanowi zagadkę dla australijskich antropologów. JACK

PAP - Nauka w Polsce

tot