Choć były dawne wykazy i spisy wotów, znajdujących się w skarbcu, to metodyczna inwentaryzacja nie była jeszcze robiona, mówi o. Jan Golonka, kustosz zbiorów sztuki wotywnej na Jasnej Górze. – Ta inwentaryzacja pozwoli też na rozpoznanie problemów konserwatorskich i renowację wotów, które tego wymagają. To pierwsze takie działania podjęte po 1922 roku, kiedy skarbiec był zmodernizowany - pisze "Dziennik Zachodni".

Jasnogórski skarbiec mieści się w specjalnym pomieszczeniu wybudowanym w latach 1649-53. Obecny wystrój pochodzi z początku XX wieku i jest dziełem architekta Adolfa Szyszko-Bohusza. Są tu eksponaty o wielkiej wartości artystycznej, ale i wota pamiątkowe o dużym ładunku emocjonalnym.

Najstarsze dzieła znajdujące się w skarbcu sięgają XIV wieku. Są tu cenne zbiory historyczne m.in. dary króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego i księżniczki austriackiej Eleonory, które złożyli na ołtarzu Czarnej Madonny. Wiele z tych jasnogórskich skarbów to tzw. cymelia – cenne i rzadkie obiekty, wymagające specjalnej ich ochrony, udostępnione na szczególnych warunkach.

Należą do nich królewskie wota np. gotyckie wyroby złotnicze: XVI-wieczny krzyż relikwiarzowy czy gotycko-renesansowa monstrancja pochodząca z 1542 roku, którą według przekazu ufundował król Zygmunt I Stary. – A według paulińskiego inwentarza skarbca z 1685 roku ta monstrancja została opisana jako dar jego syna Zygmunta II Augusta, mówi o. Stanisław Tomoń, rzecznik Jasnej Góry. – Z tą monstrancją o. Augustyn Kordecki miał obchodzić wały jasnogórskie w procesji w czasie oblężenia szwedzkiego i błogosławił załogę twierdzy.

W przyszłości eksponaty z jasnogórskiego skarbca – zarówno te pokazywane zwiedzającym, jak i te pieczołowicie przechowywane w magazynach – znajdą się w bastionie św. Rocha. Tam powstaje skarbiec narodowy, w którym będzie miejsce na wota składane od wieków przez pielgrzymów.

PAP - Nauka w Polsce

tot