Prezentacja urny domkowej odbyła się w czwartek w Spichlerzu Błękitny Baranek - oddziale Muzeum Archeologicznego w Gdańsku.

- To zabytek wyjątkowy ze względu na to, że jest to dopiero czwarta taka popielnica domkowa odkryta po II wojnie światowej, a także ze względu na stan zachowania tego zabytku – powiedział PAP kierownik Działu Wczesnej Epoki Żelaza w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku dr Piotr Fudziński.

Po odkryciu popielnicy w 2023 roku w Bożepolu Wielkim podczas badań ratowniczych prowadzonych przez Fundację Dziedzictwa Archeologicznego, Pomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków zdecydował o przekazaniu jej do Muzeum Archeologicznego w Gdańsku. Tam poddana została ona żmudnej i czasochłonnej konserwacji oraz drobiazgowym badaniom, m.in. opracowaniu antropologicznemu ludzkich szczątków kostnych.

Piotr Fudziński wyjaśnił, że w VII w p.n.e. na Pomorzu Wschodnim stosowano ciałopalny obrządek pogrzebowy.

- To znaczy, że osoba, która zmarła, była składana na stosie i skrupulatnie dbano o to, żeby wybrać po procesie kremacji wszystkie kości i złożyć je do takiej urny, razem z drobnymi przedmiotami stanowiącymi wyposażenie osoby zmarłej. Z reguły były to drobne przedmioty metalowe, najczęściej brązowe – powiedział.

Dodał, że w przypadku urny domkowej z Bożepola Wielkiego mamy do czynienia z pochówkiem wielokrotnym.

- To znaczy, że w jednej popielnicy były złożone kości więcej niż jednej osoby. W tym wypadku na pewno mamy poświadczony przez antropologa pochówek dziecka powyżej dziesiątego roku życia i mężczyzny oraz prawdopodobnie jeszcze dwóch innych osób, w tym prawdopodobnie kobiety – tłumaczy Fudziński.

W przyszłości urna domkowa z Bożepola Wielkiego ma trafić na nową wystawę archeologiczną w wyremontowanym Domu Przyrodników przy ul. Mariackiej w Gdańsku.(PAP)

dsok/ aszw/