Reszel został założony w 1241 r. przez Krzyżaków i przez średniowiecze był drugim pod względem zamożności miastem Warmii.
 
"Układ miasta to klasyczny przykład średniowiecznego podwójnego rynku. Bardzo niewiele miast ma taką zabudowę. Cały układ jest zamknięty czterema bramami w rogach" – mówi Ariel Załęski, pracownik punktu informacji turystycznej w rozmowie z gazetą "Metropol".
 
Oprócz starego miasta zachował się też - w idealnym stanie - czternastowieczny gotycki most na rzece Sajnie. "To oryginalna budowla, most nie był nigdy przebudowywany, tylko konserwowany" – tłumaczy Załęski. Jeśli dodamy do tego zamek biskupów warmińskich oraz gotycki kościół z XIV w., to staje się oczywiste, że miasto jest prawdziwą gratką dla miłośników średniowiecza.

Mieszkańcy Reszla wiedzą, że Dan Brown, autor „Kodu Leonarda da Vinci”, nie miał racji: Graal nie był żadną Marią Magdaleną, lecz kielichem, z którego pił Jezus. Twierdzą, że właśnie w Reszlu przez kilkaset lat przechowywano skarb. Kilka wieków po królu Arturze Anglię podbili Normanowie, a dzieci zabitego króla Haralda musiały uciekać z kraju. W daleką wyprawę miały zabrać ze sobą to, co najcenniejsze – Graala. Osiedliły się na Litwie. Mężem córki Harolda, Gidy, był wielki książę Włodzimierz Monomach.

W późniejszych latach kościół w Bezławkach w pobliżu Reszla miał otrzymać  antepedium (zasłonę ołtarza) z kielichem. Darczyńcą był Świdrygiełło, wielki książę litewski z lat 1430-1432, który wielokrotnie sprzymierzał się z Krzyżakami przeciwko bratu Władysławowi Jagielle. Kielich mógł być zapłatą za sojusz lub zastawem. Inna legenda mówi, że święty Graal został przywieziony do Bezławek z Jerozolimy przez  Krzyżaków.

W 1520 r. podczas ostatniej wojny Polski z Krzyżakami pod Bezławki podeszły oddziały tatarskie walczące po polskiej stronie. Kielich zamurowano w południowej ścianie kościoła na tyle wysoko, że trzeba było użyć drabiny, aby dostać się do miejsca kryjącego Graala. Po wojnie ktoś wykuł dziurę w ścianie i zabrał zawartość skrytki.

Historia Reszla ma swoje niechlubne strony. Tutaj w 1811 r. spalono ostatnią w Europie czarownicę. Od tamtej pory jej duch pojawia się na zamku w postaci błędnych ogników.

Wielbicielom niesamowitych opowieści przypadnie do gustu także historia o miejskich lochach. Mówiło się, że kto się tam zapuścił, nie wracał żywy. Kiedy kilku Rosjan, których oddziały na krótko opanowały te ziemie w 1914 r., zaginęło po wejściu do lochów, władze wojskowe kazały zamurować loch i zasypać wejście. Żołnierze uczynili to tak skutecznie, że do dzisiaj nie wiadomo, gdzie dokładnie znajdowało się wejście. MKI

PAP - Nauka w Polsce

jjj