Polsko-egipska ekipa archeologów odnalazła w Egipcie, w świątyni królowej Hatszepsut grób egipskiego wezyra z czasów XXV dynastii (VIII-VII w.p.n.e) - informuje szef polskiej misji w <strong>Deir El Bahari</strong> dr Zbigniew E. Szafrański. Grób został wcześniej splądrowany, ale zachowały się fragmenty mumii oraz pięknie malowane okrycia mumii, tzw. kartonaże.
Od 1961 r. misja Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW rekonstruuje świątynię królowej Hatszepsut z XIV w. p.n.e. Znajdują się tam m.in. należące do świątyni Sanktuarium boga Amona-Re, dziedziniec główny i portyk z monumentalnymi wyobrażeniami królowej Hatszepsut w formie boga Ozyrysa.
Polacy kontynuują rekonstrukcję trzeciego, najwyższego, tarasu świątyni. W pobliżu tarasu znaleziono już wcześniej grobowce dostojników XXIII i XXV dynastii.
Ostatnio polscy naukowcy natrafili tam na wykuty w skale szyb. Na jego końcu, na głębokości 8 m znajdowała się komora grobowa.
"Grób został splądrowany. Nie wiemy, czy w starożytności, czy też w bliższych nam czasach. Znaleźliśmy jednak fragmenty mumii. Na podstawie odkrytych w grobowcu inskrypcji przypuszczamy, że pochowany był tam wezyr Padiamonet, który zmarł w 27 roku panowania prawdopodobnie króla Pianchi (Pije) z XXV dynastii" - wyjaśnia Szafrański.
Oprócz grobu wezyra, archeolodzy odnaleźli także trzy inne splądrowane komory grobowe. Na razie trudno powiedzieć, kto był tam pochowany. Mają to wyjaśnić w przyszłym roku antropolodzy, na podstawie analizy resztek mumii.
W komorze wezyra zachowała się część wyposażenia grobowego - kartonaż (rodzaj pokrywy, w której chowano mumię) oraz bandaże, w które była owinięta.
Kartonaże wykonywano z warstw płótna, kleju, zmielonego wapienia i gipsu, tzw. gesso. Gotową pokrywę malowano.
„Na kartonażu, pięknie zdobionym kolorowymi malowidłami, można odczytać wypisane hieroglifami imię wezyra. Widnieje ono także na fragmencie zachowanego bandażu" - mówi dr Szafrański.
Oprócz skalnego grobowca, badacze napotkali inne, młodsze o kilkanaście wieków, niezwykle ciekawe znaleziska: pozostałości wyposażenia wczesnochrześcijańskiego kościoła z VI-XIII wieku, m.in. drewnianej przegrody ołtarzowej.
Konstrukcję kościoła wzniesiono w ruinach Górnego Tarasu świątyni Hatszepsut. „Obok resztek drewnianych sprzętów i mebli znaleźliśmy fragmenty naczyń i tzw. ostrakonów, na których mnisi pisali do siebie listy, zapisywali zakupy i prowadzili rachunki” - dodaje dr Szafrański.
Polska misja w Deir El Bahari zrekonstruowała już trzy niezwykle ważne elementy Górnego Tarasu: Górny Dziedziniec (miejsce, gdzie odbywały się uroczystości podczas najważniejszych egipskich świąt), Portyk Koronacyjny z posągami królowej oraz Główne Sanktuarium boga Amona-Re, najważniejsze miejsce w świątyni.
PAP - Nauka w Polsce, Szymon Łucyk
reo
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
