Wynalazcą ważącego 113 kilogramów latającego plecaka z własnym podwoziem jest pochodzący z Nowej Zelandii Glenn Martin, który poświęcił pracy nad tym urządzeniem 27 lat, starając się unikać rozgłosu.

Wynalazek mógłby się przydać w nietypowych sytuacjach, na przykład podczas operacji ratowniczych, choć jego twórca widzi w nim głównie pojazd rozrywkowy - powietrzny odpowiednik śnieżnego czy wodnego skutera. Przy cenie 100 000 dolarów za egzemplarz mógłby zainteresować tylko osoby majętne.

Lot byłby możliwy raczej w pozycji pionowej - inaczej, niż lata Superman czy inni komiksowi herosi, choć możliwe byłoby także przemieszczanie się w poziomie z prędkością do 100 kilometrów na godzinę.

Podczas demonstracji wynalazku, dokonanej przez 16-letniego syna konstruktora, urządzenie było ze względów bezpieczeństwa przytrzymywane na niewielkiej wysokości, wzbudzając tuman kurzu i hałasując jak wielka kosiarka.

Choć nazywany odrzutowym plecakiem (jetpack), latający aparat jest napędzany chłodzonym wodą silnikiem tłokowym, który porusza duże, skierowane w dół wentylatory po obu stronach pilota. Klapy pod wentylatorami umożliwiają sterowanie.

Większość prób przeprowadzono jak dotąd na wysokości nie przekraczającej dwóch metrów, ale Martin chce w ciągu najbliższych sześciu miesięcy osiągnąć 150 metrów.

Na wypadek problemów urządzenie zaopatrzono w tak zwany spadochron balistyczny, skuteczny już powyżej wysokości 30 metrów. Wstrząs przy lądowaniu łagodzą sprężynowe amortyzatory. PMW

PAP - Nauka w Polsce

kap