Paciorek “niewidoczny” dla wykrywaczy metali znalazł na tczewskich polach Bogdan Gruchot z Klubu Odkrywców Pomorza i przekazał do identyfikacji archeologowi Bartoszowi Świątkowskiemu, wiceprezesowi Klubu.

Jak wyjaśnia Bartosz Świątkowski, pierwotnie paciorek miał najprawdopodobniej średnicę około 5 cm. W przekroju poziomym jest on kolisty, a w pionowym wklęsło wypukły. Wykonany ze szkła o barwie ciemnozielonej, dodatkowo ozdobiony jest intarsjowanym ornamentem stworzonym przy użyciu szkła o barwie białej. Szklane białe nitki zdobiące wypukłą stronę paciorka układały się w zwielokrotniony motyw girlandy.

“Tego typu paciorki należą do znalezisk niezwykle rzadkich. Jednocześnie nastręczają sporo trudności interpretacyjnych co do ich funkcji. Większość z nich to bowiem tzw. znaleziska luźne. W literaturze często określane są jako +magiczne paciorki+. Uznaje się je za elementy wrzecion (przęśliki), wisiorki, czy też za paciorki mieczowe” - wyjaśnia w informacji przesłanej Nauce w Polsce Bartosz Świątkowski.

Niemal identyczny artefakt odkryto w depozycie bagiennym w Thorsberger Moorfund (południowa Jutlandia, Niemcy). W tym przypadku znalezisko pochodziło z miejsca, w którym u schyłku okresu rzymskiego (III-IV w. n.e.) złożono w formie ofiary z łupów pobitewnych znaczną liczbę broni. Dlatego zabytek ten został jednoznacznie zinterpretowany jako paciorek mieczowy. Przy czym najprawdopodobniej nie zdobił on głowicy miecza, lecz został dowieszony do pochwy jako forma amuletu.

Tczewski paciorek również odkryto na terenie podmokłym. Jak tłumaczy Świątkowski, zbliżony kontekst odkrycia, a także podobieństwo pod względem rozmiaru, formy i zdobienia do artefaktu z obszaru dzisiejszych Niemiec, pozwala określić go również jako paciorek mieczowy, który najprawdopodobniej został złożony w ofierze do istniejącego dawniej w tym miejscu zbiornika wodnego, u podnóża osady datowanej na okres wpływów rzymskich i wędrówek ludów (I/II-V/VI w. n.e.).(PAP)

Nauka w Polsce

ekr/ bar/