Cyfrowej rekonstrukcji dokonano na podstawie dobrze zachowanego szkieletu neandertalczyka sprzed ok. 60 tys. lat. Okaz nosi nazwę Kebara 2.

Międzynarodowy zespół badaczy skoncentrował się na żebrach i piersiowym odcinku kręgosłupa. Pomiędzy nimi mieszczą się serce i płuca.

Okazało się, że neandertalczycy mieli większą pojemność płuc niż dzisiejsi ludzie. Ponadto kręgosłup w części piersiowej był u nich prostszy w porównaniu z naszym kręgosłupem.

"Kształt tułowia jest kluczowy dla zrozumienia, w jaki sposób neandertalczycy poruszali się, ponieważ informuje o tym, jak oddychali i zachowywali równowagę" - opisuje główny autor badań, Asier Gomez-Olivencia z Uniwersytetu Kraju Basków (Hiszpania).

Dzięki wiedzy o ich płucach, szkielecie i sposobie poruszania się, można lepiej zrozumieć, w jaki sposób przystosowali się do środowiska. Z kolei porównując to z naszą anatomią można lepiej zrozumieć przebieg ewolucji człowieka.

Neandertalczycy pojawili się ok. 400 tys. lat temu. Zamieszkiwali głównie obszar od Europy Zachodniej do Środkowej Azji. Wyginęli z nieznanych powodów ok. 40 tys. lat temu. Badania genetyczne z ostatnich lat dowiodły, że neandertalczycy krzyżowali się z przodkami człowieka.

Okaz, który stanowił podstawę cyfrowej rekonstrukcji, znaleziony został w 1983 r. w jaskini Kebara na górze Karmel. Nadano mu nieformalną nazwę Mosze; wiadomo też, że należał do młodego mężczyzny. Mimo że brakuje czaszki, reszta szkieletu jest w dużym stopniu kompletna.

Przed dwoma laty ten sam zespół dokonał cyfrowej rekonstrukcji kręgosłupa okazu Kebara 2.

Więcej - na stronie:

http://www.washington.edu/news/2018/10/30/study-reconstructs-neandertal-ribcage-offers-new-clues-to-ancient-human-anatomy/ (PAP)

krx/ zan/