Prof. Głowiński doktorem h.c. Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego

"Prof. Michał Głowiński jest uczonym światowej sławy, literaturoznawcą, którego nazwisko jest dziś niewątpliwie najbardziej rozpoznawalne w środowisku krajowej humanistyki i zagranicznej polonistyki. Od wielu lat jesteśmy naukowymi dłużnikami pana profesora, karmimy się jego książkami i rozprawami. Znaczna ich część to dziś pozycje klasyczne, składające się na kanon humanistyki, z którego korzystają także a zapewne długo jeszcze korzystać będą studenci i uczniowie" - powiedział w laudacji promotor honorowego doktoratu prof. Wojciech Tomasik.

Prof. Tomasik zwrócił uwagę, że prof. Głowiński od końca lat 90. zeszłego wieku znany jest jako pisarz usiłujący udokumentować holokaust. "Jego autobiograficzne +Czarne sezony+, opowiadające o traumatycznych przeżyciach, które przyniosło zamknięcie w gettach w Pruszkowie i w Warszawie, a później ukrywanie przez polskie siostry zakonne, to dziś pozycja arcyważna, jedno z dzieł światowej literatury, poświęconej holocaustowi" - pokreślił naukowiec.

Prof. Głowiński powiedział, że jest dumny z doktoratu honorowego UKW. Zaznaczył, że to nie był jego debiut w odbieraniu tytułu, gdyż to jego czwarte takie wyróżnienie. "Pod tym względem jestem +przodownikiem pracy+ wśród polonistów, bo wydaje mi się, że nikt z moich kolegów takiej obfitości tego wyróżnienia nie ma" - mówił.

Głowiński ma 83 lata. W latach 1951-1951 studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów zadebiutował jako krytyk literacki w "Życiu Literackim (1954 r.). W latach 1955-1958 pracował naukowo pod kierunkiem prof. Kazimierza Budzyka w Katedrze Literatury UW. W 1958 r. związał się z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 1961 r. uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy "Poetyka Tuwima a polska tradycja literacka", przygotowaną pod kierunkiem prof. Budzyka, a w 1967 r. otrzymał tytuł doktora habilitowanego za pracę "Cykl studiów z historii i teorii polskiej powieści".

W 1976 r. Głowiński został profesorem. Od 1978 r. jest członkiem Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 1991 r. został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, a trzy lata później - członkiem korespondentem PAN, a następnie członkiem rzeczywistym.

Pisał m.in. o twórczości Juliana Tuwima, Bolesława Leśmiana i o powieści młodopolskiej. Do kanonu lektur polonistycznych należą prace prof. Głowińskiego dotyczące sposobów narracji powieściowej (m.in. "Porządek, chaos, znaczenie" i "Gry powieściowe"). Jest współautorem "Zarysu teorii literatury i "Słownika terminów literackich". Prof. Głowiński jest badaczem, który na gruncie polskim najpełniej opisał zjawisko nowomowy. Mechanizmom komunistycznej propagandy poświęcił wiele swoich prac (m.in. "Nowomowa po polsku", "Marcowe gadanie", "Peereliada").

W dorobku pisarskim ma takie książki, jak "Czarne sezony", "Kręgi obcości" czy "Carska filiżanka".

Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. Przed bydgoską uczelnią wyróżnienia tytułem doktora h.c. uczonemu przyznały Uniwersytet Jagielloński (2000), Uniwersytet im. Adama Mickiewicza (2001) i Uniwersytet Opolskiego (2003). (PAP)

autor: Jerzy Rausz

rau/ zan/