"Z ogromnym smutkiem i żalem informujemy, że nie żyje prof. Władysław Findeisen – specjalista od automatyki i sterowania, ceniony nauczyciel akademicki, wielki patriota. W 1981 roku został Rektorem Politechniki Warszawskiej w pierwszych po wieloletniej przerwie wolnych wyborach władz uczelni. Miał 97 lat" - napisano na stronie uczelni.

Prof. Władysław Findeisen urodził się 28 stycznia 1926 r. w Poznaniu. Szkołę powszechną ukończył Warszawie. Podczas okupacji kontynuował naukę w ramach tajnego nauczania w Liceum im. Stanisława Staszica. W maju 1944 r. zdał maturę, później wstąpił do Armii Krajowej. Wziął udział w Powstaniu Warszawskim – uczestniczył w walkach w Śródmieściu i na Mokotowie. Po upadku zrywu trafił do obozu jenieckiego w Niemczech.

Po wojnie podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w grudniu 1949 r. W 1954 r. obronił doktorat, w 1957 r. został docentem, w 1962 r. – profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 r. – profesorem zwyczajnym. Jeszcze jako adiunkt zorganizował na Wydziale Łączności Katedrę Automatyki i Telemechaniki, którą kierował od 1955 r. Katedra została przekształcona w 1971 r. w Instytut Automatyki – prof. Findeisen kierował nim do 1981 r.

11 kwietnia 1981 r. profesor został wybrany na rektora Politechniki Warszawskiej. "Były to pierwsze po wieloletniej przerwie wolne wybory władz uczelni. Kadencja przypadła na trudny czas dla Polski i środowisk akademickich. Rektor Findeisen odegrał istotną rolę w zażegnywaniu konfliktów związanych ze strajkami studenckimi jesienią 1981 r., a następnie przeprowadził naszą Uczelnię przez okres stanu wojennego. W 1985 r., z powodów politycznych, został odwołany ze stanowiska przez Ministra Szkolnictwa Wyższego" - podkreślono na stronie uczelni.

Później prof. Findeisen był przewodniczącym Prymasowskiej Rady Społecznej (1986–90), członkiem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym "Solidarności" Lechu Wałęsie (1988–90), uczestnikiem obrad okrągłego stołu (1989), a w latach 1989–93 senatorem. W latach 1991–2009 był prezesem reaktywowanej Kasy im. Józefa Mianowskiego. Przyczynił się do rozwinięcia programu stypendiów na staże w Polsce dla naukowców z zagranicy, zwłaszcza z krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

W 2012 r. został odznaczony Orderem Orła Białego "w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych i wolnej Polski". Uhonorowany również Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Edukacji Narodowej, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym i Medalem "Zasłużonemu dla Kościoła i Narodu". W 2020 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Stołecznego Warszawy.

W działalności naukowej - jak przypomniano na stronie Politechniki Warszawskiej - początkowo zajmował się teorią i techniką regulacji automatycznej, a od początku lat 70. – wielopoziomowymi i wielowarstwowymi układami sterowania. Wraz z zespołem rozwinął teorię sterowania hierarchicznego w stanach ustalonych, mającą m.in. znaczenie dla systemów sterowania procesami technologicznymi przemysłu chemicznego i pokrewnych.

Był autorem lub współautorem ok. 80 artykułów naukowych oraz 6 książek, promotorem 37 doktorów. Otrzymał cztery doktoraty honoris causa: City University w Londynie (1984), Politechniki Warszawskiej (1996), Politechniki Gdańskiej (1997) i Technische Universitaet Ilmenau (1998).

"Prof. Findeisen był wielkim przyjacielem i wspaniałym ambasadorem Politechniki Warszawskiej, autorytetem i uosobieniem najważniejszych uniwersyteckich wartości. W naszej pamięci pozostaną jego odwaga, mądrość i życzliwość" - dodano na stronie uczelni. (PAP)

akn/ pat/