Jak podkreślają autorzy badania z London School of Economics and Political Science, bezpośrednie koszty medyczne związane z ospą wietrzną są szeroko analizowane przez naukowców, za to o kosztach pośrednich wiadomo dużo mniej. Tymczasem ważne jest, aby decyzje polityczne dotyczące profilaktyki i leczenia tej choroby uwzględniały oba te elementy.

Dlatego właśnie zespół prof. Raphaela Wittenberga postanowił oszacować pośrednie koszty zachorowań na ospę dzieci poniżej 15 roku życia. Koszty te są wynikiem utraty produktywności przez rodziców chorych dzieci, a mierzy się je liczbą utraconych dni pracy (ze względu na opiekę nad nieletnim).

Naukowcy wyszukali wszystkie badania ekonomiczne opublikowane w języku angielskim, które opisywały koszty ospy wietrznej (w dowolnym kraju świata). Dla porównania przeanalizowali także inne choroby wieku dziecięcego. W sumie w ostatecznym raporcie uwzględnili 23 recenzowane badania, które powstały do marca 2021 roku.

Dodatkowo, aby oszacować, w jaki sposób ospa wietrzna wpływa na organizację opieki nad małoletnimi, autorzy poprosili ponad 1500 rodziców dzieci w wieku od 1 do 11 lat o wypełnienie ankiety internetowej, w której pytali o to, czy dziecko z danej rodziny przechodziło już tę chorobę, a jeśli tak, to czy opuściło szkołę lub żłobek z jej powodu oraz ile dni nauki musiało ominąć. Pytano również, czy oni sami, ich współmałżonkowie lub inni członkowie rodziny brali urlop lub zwolnienie na opiekę nad dzieckiem i ile dni roboczych w związku z tym opuścili.

Okazało się, że ponad połowa (52 proc.) ankietowanych rodziców w pewnym momencie życia była nieobecna w pracy ze względu na ospę swojego dziecka. Średnio dorośli opiekunowie tracili przez to 5 dni roboczych na każde chore dziecko.

Wyniki pokazały, że znacznie częściej, bo aż w 72 proc. przypadków, to kobiety opuszczały miejsce pracy ze względu na chorobę dziecka. Co ciekawe, także wśród osób bezrobotnych występowały duże różnice, jeśli chodzi o sprawowanie opieki nad chorymi pociechami.

Liczba utraconych dni roboczych nie różniła się za to istotnie ze względu na status związku rodziców (konkubinat, małżeństwo, związek partnerski, samotne rodzicielstwo), pochodzenie etniczne, warunki lokalowe, dochód gospodarstwa domowego ani na to, czy respondent był jedyną osobą dorosłą w gospodarstwie domowym, czy też nie.

Na koniec naukowcy podjęli się oszacowania krajowych kosztów utraty produktywności w wyniku ospy wietrznej. Obliczyli, że dzienne koszty wynikające z opuszczenia miejsca pracy przez rodziców wynosiły około 170 funtów, a z medycznych baz danych pozyskali informacje, że na terenie Wielkiej Brytanii każdego roku odbywa 200 tys. konsultacji lekarskich z powodu ospy. Całkowita wartość rocznych strat produktywności spowodowanych tą chorobą wynosi więc około 24 milionów funtów w skali kraju.

„Ospa wietrzna, chociaż rzadko prowadzi do poważnych stanów, skutkuje utratą dni nauki wśród małych dzieci, a w konsekwencji utratą dni pracy przez ich rodziców - mówi prof. Wittenberg. - I tę utratę produktywności należy brać pod uwagę przy podejmowaniu decyzji dotyczących polityki zapobiegania ospie wietrznej”.

„Dodatkowo pamiętajmy, że faktyczna liczba zakażonych ospą dzieci z pewnością jest jeszcze większa. Nie wszystkie są przecież konsultowane przez lekarzy. Dlatego rzeczywista roczna wartość utraconej produktywności prawdopodobnie znacznie przekracza wspomniane 24 miliony funtów” - dodaje. (PAP)

autorka: Katarzyna Czechowicz

kap/ ekr/