Fobia społeczna jest rodzajem zaburzenia lękowego, które wywołuje skrajny strach w sytuacjach społecznych. Osoby z tym zaburzeniem mają problemy z rozmową z ludźmi, poznawaniem nowych ludzi i uczęszczaniem na spotkania towarzyskie. Obawiają się, że zostaną osądzone lub będą kontrolowane przez innych. Samotność to odczuwanie braku miłości i towarzystwa.

Samotność może mieć szkodliwe konsekwencje dla zdrowia fizycznego i psychicznego, jednak obecnie niewiele jest dotyczących jej interwencji behawioralnych. Fobia społeczna jest trzecim najczęściej diagnozowanym zaburzeniem psychicznym – po depresji i uzależnieniu od alkoholu. Wiele osób zmaga się z nią, choć nie są tego świadome - fobia społeczna może być mylona ze zwyczajną tremą bądź nieśmiałością. Bardziej nasilona fobia społeczna może być paraliżująca i praktycznie uniemożliwiać zdrowe życie w społeczeństwie.

Zespół Jany Lieberz ze spitala uniwersyteckiego w Bonn badał neurologiczne podłoże fobii społecznej i samotności, porównując zachowanie dotkniętych nimi osób w zadaniu związanym z grą hazardową. Uczestnicy badania grali w grę komputerową, w której mogli obstawić bezpieczny zakład i wygrać mniejszą kwotę lub obstawić bardziej ryzykowny zakład za większą sumę. Jeśli podjęli bardziej ryzykowny zakład, oglądali wideo przedstawiające wirtualnego człowieka, który wyraża aprobatę lub dezaprobatę.

Aktywność ciała migdałowatego badana za pomocą funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) uległa znacznemu wzmocnieniu w fazie podejmowania decyzji, gdy uczestnicy wybrali ryzykowną opcję grając z partnerem ludzkim w porównaniu z partnerem komputerowym.

Osoby z fobią społeczną częściej przyjmowały bezpieczny zakład, aby uniknąć opinii wyrażonej w filmiku. Jednak osoby bardzo samotne nie przejawiały takiego społecznego unikania.

Mierząc aktywność mózgu uczestników podczas zadania, naukowcy odkryli, że osoby z fobią społeczną wykazywały zwiększoną aktywność ciała migdałowatego w fazie decyzji – (oznaka zwiększonego lęku) – i zmniejszoną aktywację jądra półleżącego podczas fazy sprzężenia zwrotnego – oznaka zmniejszonej przyjemności

Żaden z wzorców aktywności nie pojawił się u osób bardzo samotnych, co wskazuje, że samotność wymaga odmiennych interwencji niż fobia społeczna. (PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ zan/