Antropolodzy pracowali w lesie deszczowym w Kostaryce, gdzie sprawdzali, jak zmiany wprowadzane przez człowieka wpływają na wegetację, a co za tym idzie – sposób, w jaki małpy (wyjce płaszczowe) komunikują się między sobą, wydając odgłosy przypominające wycie. Skupiali się na obrzeżach lasów dotkniętych działalnością człowieka w porównaniu z naturalnymi.

"Wyjce płaszczowe są znane z bardzo głośnych, niosących się daleko wokalizacji – powiedziała prowadząca badanie antropolog Laura Bolt. – Te dźwięki wydobywają z siebie wyłącznie dorosłe samce, ale ich funkcja nie jest do końca poznana, dlatego w naszym badaniu testowaliśmy hipotezę, że intensywność wycia wiąże się z obroną zasobów, np. obszarów o bogatszej roślinności czy preferowanych drzew".

Badane obszary antropogeniczne znajdowały się na styku lasów i plantacji palm kokosowych lub pastwisk dla bydła, natomiast naturalne obrzeża lasu rozumiano jako obszary w odległości 50 metrów od rzeki.

Okazało się, że samce wyły, aby chronić zasoby wysokiej jakości, a wydawane przez nie dźwięki były wyraźnie dłuższe w obrębie lasu i na brzegu rzek, gdzie wegetacja jest bujniejsza. Były też różnice w długości tych dźwięków nad rzeką i na skraju lasów, gdzie człowiek jest bardziej aktywny.

Naukowcy zbierali dane na temat wyjców płaszczowych od maja do sierpnia w latach 2017-2018.

Dysponując dowodami na to, że deforestacja zmienia zachowanie małp, Bolt i jej koledzy twierdzą, że długofalowe programy ochrony tych zwierząt powinny skupiać się na zachowaniu lasów i obszarów nadrzecznych oraz ponownym zalesianiu terenów objętych wycinką drzew.

"Choć nie wiadomo jeszcze, jakie implikacje mają te zmiany w zachowaniu dla kondycji gatunku, nasze badanie pokazuje, że bliskość skraju lasu zmienionego przez człowieka wpływa na komunikację małp. To tylko jeden z wielu aspektów wpływu wylesiania na wyjce" – powiedziała Bolt. (PAP)

mrt/ zan/