Sole litu są naturalnym składnikiem wody z kranu, ale ich zawartość różni się w zależności od lokalizacji ujęcia.

Przeprowadzone w Danii przez naukowców z kopenhaskiego uniwersytetu badania dotyczyły 151 różnych regionów tego kraju oraz ponad 800 tysięcy osób – 73 731 z demencją i 733 653 bez niej.

Wyniki okazały się niejednoznaczne. Najwyższy poziom litu w wodzie (ponad 15 mikrogramów na litr) miał związek ze zmniejszonym o 17 proc. ryzykiem demencji w porównaniu z najniższym poziomem (poniżej pięciu mikrogramów na litr). Jednak umiarkowane stężenie litu (między 5,1 a 10 mikrogramów na litr) wiązało się ze zwiększonym ryzykiem otępienia - o 22 proc w porównaniu z niskim poziomem.

Związki litu stosowane są w leczeniu choroby dwubiegunowej, zaś eksperymenty wykazały, że pierwiastek ten modyfikuje wiele procesów biologicznych zachodzących w mózgu. Jednak ilości litu, jakie można przyjąć pijąc wodę z kranu, są znacznie niższe od stosowanych w medycynie.

W warunkach laboratoryjnych – podczas eksperymentów na myszach i muszkach owocowych z odpowiednikiem alzheimera oraz na hodowanych komórkach mózgu, lit wykazywał działanie ochronne. Także badania osób leczonych litem z powodu choroby dwubiegunowej sugerowały, że mogą one rzadziej zapadać na alzheimera.

Być może niejednoznaczność wyników to wynik różnorodnego wpływu litu na mózg - korzystne efekty przeważałyby dopiero przy osiągnięciu optymalnego poziomu. Możliwe także, że efekt ochronny zależy od innych niż lit czynników obecnych na badanym obszarze.

Zdaniem ekspertów konieczne są dalsze badania nad wpływem małych, regularnie przyjmowanych dawek litu na ryzyko demencji (duńskie badanie było pierwszym dotyczącym wpływu zawierającej lit wody z kranu).

Jak dotąd nie ma leku, który skutecznie zatrzymywałby chorobę Alzheimera lub chociaż spowalniał jej postęp. (PAP)

pmw/ zan/