Lucy, której częściowy szkielet odkryto 1974 r. w Etiopii, należy do gatunku Australopithecus afarensis. Znalezisko pochodzi sprzed 3,18 mln lat, a pewne cechy anatomiczne szkieletu wskazują, że Lucy mogła chodzić w pozycji wyprostowanej.

Znalezisko stało się ważnym punktem odniesienia w debacie na temat ewolucji sposobu poruszania się przodków człowieka. Niewielka czaszka Lucy dowodzi bowiem, że chód wyprostowany pojawił się, zanim doszło do powiększenia objętości mózgu.

Najnowsze badania, które polegały na prześwietleniu szkieletu Lucy za pomocą precyzyjnego tomografu komputerowego, dowodzą jednak, że scenariusz był bardziej skomplikowany. Okazuje się bowiem, że Lucy miała względnie silne ramiona.

Wyliczenie siły jej ramion i nóg daje wynik pomiędzy dzisiejszymi ludźmi a szympansami. Może to oznaczać, że Lucy poruszała się częściowo po drzewach – uważają naukowcy z zespołu Christophera Ruffa z Johns Hopkins University School of Medicine (USA).

Przedstawiciele jej gatunku mogli spędzać na drzewach dużą część czasu, szukając pożywienia i chroniąc się przed drapieżnikami. Analizy anatomiczne dowodzą ponadto, że Lucy mogła poruszać się po ziemi mniej efektywnie niż dzisiejsi ludzie.

Jak komentuje Ruff, udało się uzyskać najbardziej bezpośredni dowód na to, że Lucy i jej krewniacy spędzali znaczną część czasu na drzewach.

Niedawno naukowcy z University of Texas w Austin (USA) ogłosili wyniki badań, z których wynikło, że Lucy mogła zginąć wskutek upadku z drzewa. Świadczyć o tym mają wielokrotne złamania widoczne na kości udowej. (PAP)

krx/ mrt/