Rzymski akwedukt w Segowii, stolicy prowincji Segowia w regionie Kastylia i Leon, należy do najlepiej zachowanych rzymskich budowli tego rodzaju na Półwyspie Iberyjskim, a w 1985 roku został wpisany wraz ze Starym Miastem jako obiekt na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Konstrukcja zbudowana z granitowych bloków połączonych bez zaprawy dostarczała wodę do miasta ze źródła oddalonego o 17 kilometrów. Do czasów obecnych zachował się w Segowii fragment akweduktu o długości ok. 800 metrów, w tym najwyższa część konstrukcji o wysokości 28 metrów - w rejonie Placu Azoguejo.

Dotychczas naukowcy przypuszczali, że akwedukt został zbudowany przez Rzymian pod koniec I wieku, w czasach panowania Wespazjana, cesarza rzymskiego w latach 69-79, lub Nerwy, cesarza rzymskiego w latach 96-98.

Teraz jednak naukowcy badający szczegółowo materiał archeologiczny (wydobyty podczas wcześniejszych wykopalisk w rejonie Placu Azoguejo z fundamentów trzech kolumn akweduktu) odkryli skorupy rzymskich naczyń ceramicznych z początków II wieku oraz rzymską monetę wybitą w okresie 112-116 r. n.e., w czasach panowania cesarza Trajana (98-117 r.).

Według ekspertów, najnowsze znaleziska jednoznacznie wskazują na okres rozpoczęcia budowy akweduktu w Segowii.

O nowych ustaleniach dotyczących wieku słynnego akweduktu poinformowano na specjalnej konferencji naukowej w Segowii. Przedstawiciele władz miasta zapowiedzieli wprowadzenie odpowiednich zmian w broszurach informacyjnych dla turystów o historii Segowii. (PAP)

jot/ zan/