Według badaczy z Uniwersytetu Edynburskiego (W. Brytania) zapominanie to proces aktywnego usuwania wspomnień, a nie konsekwencja utraty zdolności do ich utrzymania.

Podczas badania na szczurach naukowcy wykazali, że każde wspomnienie istnieje tak długo, jak długo w miejscu odpowiednich połączeń nerwowych w mózgu znajdują się receptory AMPA (rodzaj receptorów kwasu glutaminowego), a im więcej tych receptorów, tym silniejsze wspomnienie.

Wraz z upływem czasu, jeśli wspomnienie przestaje być przywoływane, mózg zaczyna stopniowo usuwać receptory AMPA z powierzchni połączeń nerwowych, pomału kasując ślad pamięciowy.

Zabezpieczenie receptorów AMPA umożliwia zahamowanie procesu zapominania, ale nie wiadomo, jak wpływa to na możliwość uczenia się, zapamiętywania i przywoływania istniejących wspomnień.

Jednakże dalsze badania nad sposobami sterowania aktywnością receptorów AMPA mogą pozwolić na lepsze zrozumienie zaburzeń związanych z utratą pamięci, jak np. choroba Alzheimera, a także zaburzeń charakteryzujących się uporczywym nawracaniem wspomnień, jak w przypadku zespołu stresu pourazowego (PTSD).

„W naszym badaniu przyglądamy się biologicznym procesom odpowiadającym za zapominanie. Naszym następnym krokiem będzie próba wyjaśnienia, dlaczego niektóre wspomnienia pozostają, a inne są usuwane. Jeśli będziemy w stanie zrozumieć, w jaki sposób można ochronić wspomnienia, pewnego dnia stworzymy nowe metody terapii, które zahamują lub spowolnią patologiczny proces utraty pamięci” – mówi jeden z badaczy dr Oliver Hardt.

Więcej o szczegółach badania dowiemy się po wejściu na stronę: DOI: 10.1523/JNEUROSCI.3333-15.2016 (PAP)

ooo/ krf