Kiedy słyszymy mowę, fale elektryczne w mózgu ulegają synchronizacji z rytmem sylab, co pomaga nam zrozumieć mówiącego. Podobnie jest w przypadku muzyki, a mózgom muzyków udaje się to szczególnie dobrze.

Zespół Keitha Doellinga z New York University zarejestrował fale mózgowe słuchających muzyki muzyków oraz nie–muzyków. Jak się okazało, obie grupy zsynchronizowały z rytmem muzyki dwa rodzaje fal mózgowych o niskiej częstotliwości zwane delta i theta.

„Synchronizacja fal mózgowych z muzyką pomaga nam ją rozszyfrować” - wyjaśnia Doelling. Fale elektryczne zbierają informacje dotyczące muzyki i dzielą ją na mniejsze fragmenty, które można przetwarzać.

Jednak w przypadku szczególnie powolnej muzyki, nie-muzykom synchronizacja przychodziła z dużą trudnością – niektórzy ochotnicy nie byli w stanie śledzić wolniejszych rytmów.

Zdaniem Doellinga w przypadku muzyków nie chodzi o wrodzony talent, ale o trening, dzięki któremu ich mózg łatwiej synchronizuje się z powolną muzyką. Pamięta on własną edukację muzyczną – to, jak uczono go rozbijać tempo na mniejsze jednostki.

Według jednej z teorii muzycy, którzy wysłuchali wielu melodii i wiele ich zagrali zdobyli „meta-wiedzę”, pozwalającą na lepsze zrozumienie tego, jak kompozytorzy tworzą strukturę utworów. To może pomagać w postrzeganiu szerszego zakresu temp.

Podobny proces pomaga w dekodowaniu mowy, ale może nie działać prawidłowo w przypadku takich zaburzeń jak dysleksja.

Ponieważ odpowiedzialne za mowę i muzykę obwody w mózgu nakładają się, odkrycie Doellinga sugeruje, że muzyczna edukacja może być sposobem, aby pomóc dzieciom z dysleksją - uważa Nina Kraus z Northwestern University w Evanston, Illinois.(PAP)

pmw/ krf/