Masowe wymieranie pod koniec ostatniego zlodowacenia doprowadziło do zniknięcia wielu gatunków zwierząt, w tym mamutów, nosorożców włochatych czy niedźwiedzi jaskiniowych. Częściowo wyginęły również jelenie olbrzymie (Megaloceros giganteus), zwane również łosiami irlandzkimi.

Przyczyna tego wymierania nie została jednoznacznie ustalona. Niektórzy badacze winią za to zmianę klimatu, inni – polowania prowadzone przez ludzi. Możliwe, że zadziałały oba czynniki na raz.

Kości jelenia znaleziono na terenie Jury Szwabskiej w Niemczech. Dotąd uważano, że jeleń olbrzymi, którego waga dochodziła do półtorej tony, nie występował już w tym czasie w tej części Europy i w Europie Środkowej. Przyjmowano zgodnie, że wyginął na tym obszarze ok. 20 tys. lat temu.

Populacje jelenia olbrzymiego miały przetrwać zlodowacenie jedynie w północno-zachodniej części Europy i ostatecznie wyginąć siedem tys. lat temu. Okazało się jednak, że kości jelenia z południowych Niemiec pochodzą sprzed 12 tys. lat, co przypada na schyłek zlodowacenia.

Naukowcy niemieccy z Uniwersytetu w Tybindze zrekonstruowali mitochondrialne DNA jelenia. Ten typ DNA znajduje się w mitochondriach komórek (które spełniają funkcję elektrowni komórkowych) i przekazywany jest wyłącznie w linii matki.

Porównano pozyskany materiał genetyczny z DNA 44 gatunków obecnie żyjących jeleni, dzięki czemu udało się stworzyć drzewo genealogiczne. Okazało się, że genetycznie najbliższy jeleniowi olbrzymiemu spośród żyjących obecnie jeleniowatych jest daniel, który został sprowadzony do Europy z Bliskiego Wschodu w XVII w. (PAP)

krx/ mrt/