Badania prowadzone na dwóch afrykańskich plemionach wyjaśniają, dlaczego mężczyźni mają lepszą orientację przestrzenną niż kobiety. Jak dowodzą naukowcy, orientacja przestrzenna u mężczyzn wykształciła się jako przystosowanie związane z dalekimi wędrówkami, których celem było m.in. poszukiwanie kobiet z innych plemion. Mężczyźni, którzy mieli lepszą orientację przestrzenną, byli w stanie efektywniej przemieszczać się i dzięki temu skuteczniej promowali swoje geny – dowodzą naukowcy z University of Utah w Stanach Zjednoczonych.

Jak wyjaśniają naukowcy, różnice pomiędzy płciami w orientacji przestrzennej obserwowane są w różnych kulturach. Dlatego założono, że mogą mieć korzenie ewolucyjne.

Antropolodzy badali członków plemion Twe i Tjimba w północno-zachodniej Namibii. Oba plemiona zamieszkują górzyste, suche tereny, trudniąc się pasterstwem i zbieractwem, a także w niewielkim zakresie uprawą, głównie kukurydzy, melonów i dyń. W porze suchej wędrują po górach, w porze deszczowej zajmują się rolnictwem.

Oba ludy doskonale nadawały się na przedmiot badań, ponieważ ich członkowie rocznie pokonują pieszo do 200 km. Ponadto, nie posiadają restrykcyjnej obyczajowości seksualnej, dopuszczalne są tam bowiem pozamałżeńskie relacje seksualne.

Badacze odkryli, że mężczyźni, którzy w testach wykazują się lepszą orientacją przestrzenną (np. manipulowanie w wyobraźni trójwymiarowymi kształtami), nie tylko dalej podróżują, ale również mają dzieci z większą liczbą kobiet. „Po raz pierwszy nakreślono związek między zdolnością przestrzenną, nawigacją, zasięgiem wędrówek i sukcesem reprodukcyjnym” - podkreśla główny autor badań Layne Vashro. (PAP)

krx/ mrt/