Kangury wykorzystują ogon do chodzenia, stawiając go na podłożu w kombinacji z przednimi i tylnymi łapami. Może to być pomocne w wyjaśnianiu różnorodności sposobów poruszania się w przyrodzie - twierdzą badacze z kanadyjskiego Simon Fraser University.
Okazuje się, że kangury najczęściej postrzegane jako stworzenia skaczące, opracowały też sposób chodzenia z wykorzystaniem ogona. "Zmierzyliśmy siły, jakie wywiera ogon na podłoże i wyliczyliśmy generowaną przezeń energię mechaniczną; okazało się, że jest on odpowiedzialny za większą siłę wyrzutu niż przednie i tyle łapy razem wzięte" - wyjaśnił Max Donelan z wydziału kinezjologii SPU.
"Co więcej, ogon generuje wyłącznie energię mechaniczną dodatnią, wykonując tyle pracy, co ludzka noga, poruszająca się z taką samą prędkością. Ich umięśniony ogon wykorzystywany jest więc do wprawiania w ruch i wzmacniania go - zupełnie jak noga" - przekonuje badacz.
Pomiary zostały wykonane przez australijski University of New South Wales już w 2001 roku, ale dopiero teraz udało się je właściwie przeanalizować, dzięki innowacjom zaproponowanym przez współpracownika Donelana, dr Shawna O’Connor.
"Jednym z naszych kluczowych wniosków na temat ludzkiego chodu jest to, że bardzo ważny jest moment odepchnięcia się nogą z tyłu, aby chodzenie było mniej wysiłkowe - podkreślił Donelan. - Ludzie po udarach czy urazach rdzenia kręgowego nie są w stanie robić tego tak sprawnie, bo ich nogi są częściowo unieruchomione, co sprawia, że chodzenie wiąże się z większym wysiłkiem".
Kangury mają bardzo krótkie przednie łapy, których nie mogą wykorzystywać do odpychania się. "Pozycja ogona i moment wykorzystania go są z drugiej strony perfekcyjnie wymierzone. Dlatego zastanawialiśmy się, czy mogą one używać go jako nogi do napędzania swojego chodu" - powiedział.
Co ciekawe, ogon zbudowany jest zupełnie inaczej niż kończyny - składa się z ponad 20 kręgów, biorących na siebie rolę stopy, łydki i kości. "Zwierzęta wypracowały wiele zastosowań dla swoich ogonów, ale to pierwszy przypadek używania go jako nogi" - uważa Donelan.
Nietypowy chód zwierząt, jak "pięcionożny" sposób kangurów, pokazuje różnorodność sposobów rozwiązania tego samego biomechanicznego problemu w świecie zwierząt - podkreśla badacz, który analizował także ruchy ryjówek, kotów, krokodyli, żyraf i słoni.
W kangurach zaintrygowało go to, że ich skakanie jest takie szybkie, energiczne i wydajne. "Z kolei ich proces chodzenia jest równie pokraczny, jak skakanie jest pełne wdzięku, jednak za chodzeniem stoi zupełnie nowe wykorzystanie ogona. Jeśli chodzi o biomechanikę, to jest fascynujące" - podkreślił naukowiec.
Badanie opisano w magazynie "Biology Letters". (PAP)
mrt/ agt/
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
