Prof. ekologii ewolucyjnej Susan Kalisz w opublikowanym w magazynie "Proceedings of the National Academy of Sciences" artykule analizuje, dlaczego inwazyjny czosnaczek tak dobrze rozwija się ze szkodą dla rodzimych gatunków.

Badanie zainicjowane w 2003 roku dowodzi, że nadmierne zagęszczenie populacji jeleni (w USA jest ich od 4 do 10 razy więcej niż przed zasiedleniem Ameryki Północnej przez Europejczyków) jest głównym powodem, dla którego czosnaczek wypiera rodzime gatunki jak trójlisty, preferowane przez jelenie.

Czosnaczek pospolity (Alliaria petiolata) to roślina z rodziny kapustowatych szeroko rozpowszechniona w Europie i Azji, dla jeleni niejadalna. Została przywieziona do Stanów Zjednoczonych ok. 1860 r. jako ziele kuchenne. Zamiast tego stała się gatunkiem inwazyjnym i zasiedliła poszycie lasów od wschodnich Stanów Zjednoczonych po Kanadę.

Badanie wpływu jeleni przeprowadzono na leśnych działkach, z których połowa była ogrodzona, aby ograniczyć dostęp zwierząt. W trakcie badania Kalisz i jej koledzy zaobserwowali, że tam, gdzie jelenie wykluczono, trójlist dobrze się rozwijał, natomiast czosnaczek zanikał. Odwrotnie było na pozostałych działkach.

"To pokazuje, że wysoki współczynnik wzrostu populacji intruza był powodowany liczną obecnością jeleni" - tłumaczy Kalisz. Wyniki wspierają teorię, że rodzime gatunki w grupie mogą z sukcesem walczyć z najeźdźcami.

Badanie pokazuje istnienie dwóch głównych problemów: nadmiaru jeleni w lasach strefy umiarkowanej i inwazji obcych roślin na ich terenie. Podobne powiązania można znaleźć też w innych ekosystemach. Gospodarowanie nadmiarem zwierząt może być więc drogą do ochrony bioróżnorodności.

"Kiedy ludzie chodzą po lesie, gdzie występuje nadmiar jeleni, nie zdają sobie sprawy, czego brakuje. Nie wiedzą, co w nich rosło. Nie wiedzą, że gatunki zanikają i są zastępowane przez najeźdźców" - podsumowała Kalisz. (PAP)

mrt/ agt/