Porównując wyniki rezonansu magnetycznego mózgu nastolatków (17-19 lat) naukowcy z University of East Anglia ustalili, że nawet łagodne i umiarkowane problemy rodzinne, których dziecko doświadczało do 11. roku życia wpływały na rozwój móżdżku, tj. części mózgowia odpowiadającej m.in. za koordynację ruchów, uczenie się zachowań motorycznych (np. jazdy na rowerze) i równowagę. Badania wskazują też, że mniejszy móżdżek może sygnalizować większe ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych w wieku dorosłym.

W badaniach wzięło udział 58 nastolatków. Na podstawie wywiadów z rodzicami naukowcy ocenili, że 27 z nich w pierwszych 11 latach życia było narażonych na problemy rodzinne generujące stres. W wieku 14 lat, a następnie w wieku 17 lat nastolatkowie wypełniali kwestionariusze dotyczące trudnych sytuacji i problemów, z którymi mieli do czynienia oni sami, ich rodzina lub najbliżsi przyjaciele w ciągu ostatnich 12 miesięcy.

Naukowcy zauważyli wówczas interesującą zależność. Nastolatkowie, którzy doświadczyli problemów rodzinnych dopiero około 14. roku życia mieli większą objętość substancji szarej w wielu obszarach mózgu w wieku 17-19 lat. Zdaniem autora badań dr. Nicholasa Walsha, sugeruje to, że umiarkowany stres doświadczany w wieku kilkunastu lat może w pewien sposób uodparniać i pomagać lepiej radzić sobie ze stresem w późniejszym życiu. Istotne jest więc nie tylko to, jak silny jest stres, ale także to, w którym momencie życia mamy z nim do czynienia.

Wcześniejsze analizy koncentrowały się na wpływie silnego zaniedbania, wykorzystywania i maltretowania dziecka na rozwój mózgu.

Celem tych badań było zweryfikowanie tego związku u zdrowych nastolatków, którzy w dzieciństwie byli narażeni na przewlekły stres wynikający z bardziej powszechnych problemów, takich jak ciągłe kłótnie i napięcia pomiędzy rodzicami, brak bliskości i komunikacji w rodzinie czy przemoc fizyczna i emocjonalna - zauważa dr Walsh.(PAP)

koc/ agt/