W artykule zamieszczonym w czasopiśmie „Neuropsychologia” możemy przeczytać, że twarze o symetrycznych i dość przeciętnych rysach wydają nam się ładne. Dopóki jednak nie wyróżniają się istotnie na tle innych pod względem konkretnej cechy (np. dużych oczu, czy kształtnych ust) nie zapamiętamy ich tak dobrze, jak twarzy, które na pierwszy rzut oka postrzegamy jako mniej urodziwe.

Naukowcy pokazywali osobom badanym zdjęcia mniej lub bardziej atrakcyjnych twarzy, które nie odbiegały jednak za bardzo od średniej w żadną stronę – nie posiadały cech charakterystycznych mogących spowodować zaklasyfikowanie ich albo jako bardzo ładnych, albo jako bardzo brzydkich. Każde zdjęcie wyświetlane było tylko przez kilka sekund.

Następnie uczestnikom badania znów prezentowano fotografie i polecono im zdecydować, czy daną twarz widzieli już we wcześniejszej fazie eksperymentu, czy nie.

Okazało się, że badani lepiej rozpoznawali twarze nieatrakcyjne.

„Do tej pory sądziliśmy, że generalnie łatwiej jest zapamiętać twarze postrzegane jako atrakcyjne – po prostu dlatego, że wolimy patrzeć na piękne oblicza” – komentuje dr Holger Wiese.

Badacze uważają, iż zapamiętywanie ładnych twarzy może być utrudnione ze względu na emocjonalne pobudzenie, jakie wywołują one w obserwatorze.

Rezultaty badania pokazały również, że ludzie mają skłonność do „rozpoznawania” atrakcyjnych twarzy, których nigdy wcześniej nie widzieli.

„Mamy wyraźną tendencję do rzekomego rozpoznawania twarzy, tylko dlatego, że wydają nam się one atrakcyjne” – mówi Wiese. (PAP)

ooo/ ula/