Naukowcy z dwóch amerykańskich instytucji - Massachusetts Institute of Technology i Woods Hole Oceanographic Institution - które prowadzą badania, uważają, że to ważna informacja z punktu widzenia ochrony gatunku. Dane dotyczące długości życia i tego, jak szybko zwierzęta dojrzewają i osiągają dojrzałość płciową, są kluczowe dla budowania programów ich ochrony.

"Istnieje przekonanie, że tak dobrze znamy te zwierzęta. Jednak w kategorii nauki dopiero zaczynamy rozumieć, co one jedzą, dokąd pływają i jak długo żyją" - powiedziała portalowi BBC News Li Ling Hamady zaangażowana w projekt.

Badacze określili wiek tych drapieżników na podstawie corocznych przyrostów ich tkanek, występujących np. w kręgach. Chrzęstny szkielet tych rekinów utrudnia jednak zaobserwowanie przyrostów nawet pod mikroskopem. Badaczom dla łatwiejszego odczytu udało się jednak wykorzystać promieniotwórczy izotop węgla, który powstał w wyniku testów bomby nuklearnej w 50. i 60. latach ubiegłego wieku i trafił wtedy do oceanu. Radioaktywny izotop stał się zatem swoistym "datownikiem" i dzięki temu naukowcy mogli dokładniej określić wiek tkanek.

Poprzednie badania przeprowadzone na Oceanie Indyjskim i Spokojnym sugerowały, że żarłacze są w stanie dożyć zaledwie 20 lat. Promieniotwórcze markery pokazały, że jeden z badanych samców miał nawet 73 lata, a najstarsza samica - 40. Wszystkie zwierzęta ujęte w nowym badaniu pochodziły z Atlantyku, jednak naukowcy nie sądzą, aby istniały aż tak duże różnice między długością życia w trzech światowych zbiornikach wodnych.

Skoro żarłacze białe mogą dożywać 70 lat, mogą być zatem uważane za najdłużej żyjące ryby chrzęstnoszkieletowe.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody określa żarłacze jako narażone na wyginięcie. Jednak jeśli okaże się, że dłużej dorastają i później dojrzewają, niż pierwotnie myślano, będzie to oznaczało, że trudniej będzie im odbudować populację nękaną m.in. połowami. (PAP)

mrt/ agt/