Wrodzona niedoczynność tarczycy (hipotyroidyzm), jak sama nazwa wskazuje, objawia się niedoborem hormonu tarczycy przy urodzeniu. Jeśli nie jest leczona, może prowadzić do zaburzeń rozwoju układu nerwowego i rozwoju umysłowego dzieci.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca kobietom ciężarnym codzienne przyjmowanie 200-300 mikrogramów jodu dziennie, aby utrzymać normalną produkcję hormonu tarczycy u płodu. US Institute of Medicine uważa 1100 mikrogramów za górną granice bepieczeństwa.

Zespół dr Kary Connelly opisał troje niemowląt z niedoborem hormonu tarczycy, których matki podczas ciąży i karmienia przyjmowały 12,5 mg jodu dziennie, czyli 11 razy więcej niż proponowana górna granica normy. Jod przedostaje się do organizmu nienarodzonego dziecka poprzez łożysko, zaś po urodzeniu - z mlekiem matki. U trojga badanych dzieci poziom jodu we krwi był 10-krotnie wyższy w porównaniu z kontrolną grupa zdrowych niemowląt.

Nadmiar jodu powoduje czasowe zahamowanie funkcjonowania tarczycy, co pozwala uniknąć nadmiaru hormonu tarczycy (efekt Wolffa-Chaikoffa). U dorosłych i starszych dzieci efekt ten po kilku dniach ustępuje, natomiast płody i niemowlęta nie wykształciły odpowiedniego mechanizmu, co przy przewlekłej ekspozycji na wysoką dawkę jodu narażą je na niedoczynność tarczycy z powodu nadmiaru jodu.

Źródłem dużych ilości jodu w diecie mogą być spożywane przez matkę suplementy, preparaty witaminowe oraz wodorosty. Według autorów badań, kobiety ciężarne powinny konsultować przyjmowanie dodatkowych dawek jodu ze swoim lekarzem prowadzącym. (PAP)

pmw/ ula/