Archeolodzy odkryli liczne pochówki szkieletowe. Wszystko wskazuje na to, że pochodzą z drugiej połowy XV w., kiedy trwało oblężenie strategicznie położonej twierdzy Wenecjan przez wojska tureckie. Jak wyjaśnia prof. Dyczek, z zapisów kronikarzy wynika, że większość obrońców zmarła z głodu. „Najpewniej do obrońcy twierdzy należał odkryty przez nas wspaniały, bardzo rzadki dzbanuszek wenecki” – dodaje naukowiec.

Natomiast z okresu rzymskiego pochodzi grupa zabytków świadcząca o wysokim poziomie kultury materialnej ówczesnych mieszkańców Szkodry. Są to przede wszystkim fragmenty różnego typu naczyń szklanych i ceramiki stołowej.

„Z tym okresem wiążemy także niektóre mury, które odsłoniliśmy w wykopach. Interesujące, że ich orientacja i układ wskazuje, że późniejsi budowniczowie twierdzy nie uwzględnili ich w swoich planach. Mury zostały rozebrane, poziomy zniwelowane, a nowe konstrukcje powstały w całkiem innym układzie” – wyjaśnia prof. Dyczek.

Kolejnym ważnym ustaleniem z punktu widzenia archeologów było uchwycenie nie tylko warstw, ale także konstrukcji hellenistycznych. Fragmenty znalezionych naczyń pozwalają sądzić naukowcom, że odsłonięte nawarstwienia powstały w II w. p.n.e., czyli w czasach króla Gentiosa, którego stolicą – według przekazów antycznych – była właśnie Szkodra.

„Uzyskaliśmy zatem po raz pierwszy archeologiczne dowody potwierdzające źródła antyczne. Z naszych badań wynika, że w tym czasie akropolis Szkodry był zabudowany” – wyjaśnia kierownik badań.

Jego zdaniem nie można wykluczyć, biorąc pod uwagę wielkość wzgórza oraz wielkość obszaru u jego podstawy, która nadawała się na osadnictwo, że twierdza iliryjska Szkodra była rzeczywiście całkiem inaczej zaplanowana niż inne twierdze w koloniach greckich. „Może to wskazywać na to, że rzeczywiście Szkodra była założona przez plemiona iliryjskie – w tym wypadku Labeatów – i choć jej mury były wzorowane na murach greckich to w swej istocie była zawsze wielkim centrum iliryjskim” – podsumowuje badacz.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ agt/