Choć taki efekt (dynamiczny efekt Casimira) został przewidziany ponad 40 lat temu, dopiero teraz naprawdę go zaobserwowano. Jasno wynika z pokrętnych i sprzecznych z codziennym doświadczeniem zasad mechaniki kwantowej. To, że w próżni niczego nie ma, jest złudzeniem - w rzeczywistości pełno tam powstających wciąż i znikających cząsteczek. Ponieważ znikają i powstają bardzo szybko, nazywa się je cząsteczkami wirtualnymi.

Zespołowi Christophera Wilsona udało się zmusić fotony do porzucenia wirtualnego stanu i stania się prawdziwymi fotonami. W ten sposób powstało dające się rejestrować światło (a raczej promieniowanie mikrofalowe).

Aby wirtualne fotony stały się realnymi, potrzebne było, bagatela, zwierciadło poruszające się prawie z prędkością światła.

Ten niemożliwy eksperyment przeprowadzono w ten sposób, że zamiast przemieszczać lustro, zmieniano bardzo szybko (miliardy razy na sekundę) właściwości elektryczne urządzenia zwanego SQUID (działa ono jak lustro dla mikrofal). Odbite od wirtualnego zwierciadła wirtualne fotony materializowały się dzięki energii kinetycznej zwierciadła, nagle przestawały znikać i zachowywały się jak na prawdziwe fotony przystało.

PAP - Nauka w Polsce

pmw/ tot/