Odkrycia dokonał zespół prof. Jeana-Michela Claverie z uniwersytetu Aix-Marseille. Mający średnicę 0,7 mikrometra (0,0007 milimetra) Megavirus chilensis jest od 10 do 20 razy większy niż przeciętny wirus. Bez trudu też pokonał dotychczasowego rekordzistę - o 7 proc. mniejszego Mimivirusa, którego w 1992 roku odkryto w Wielkiej Brytanii w wodzie wypełniającej instalację wieży chłodniczej.

Ogromne, jak na wirusa, wymiary pozwalają dostrzec go pod zwykłym mikroskopem optycznym (większość wirusów wymaga użycia mikroskopu elektronowego). Naukowcy uważają, że tak wielkie wirusy powstały w wyniku uproszczenia jakichś organizmów jednokomórkowych.

Wirusy nie potrafią się same rozmnażać - potrzebują do tego żywych komórek. Megawirus nie jest groźny dla ludzi - prawdopodobnie zakaża ameby, jednokomórkowe organizmy unoszące się swobodnie w morskiej toni. Na powierzchni powłoki wirusa (kapsydu) znajdują się włoskowate struktury, które mogą sugerować amebom, że wirus to smakowita bakteria. Jednak jego pochłonięcie jest kosztowną pomyłką.

DNA Megawirusa składa się z ponad tysiąca genów - instrukcji, dzięki którym zakażona komórka staje się fabryką nowych, wielkich wirusów. Co więcej, jak wykazały badania laboratoryjne przeprowadzone na amebach słodkowodnych, wirus potrafi tworzyć wewnątrz ameby wypełnione swoimi kopiami "konie trojańskie", ułatwiające dalsze zakażanie.

Metoda filtrowania wody morskiej, dzięki której znaleziono nowego wirusa może pozwolić na dokonanie wielu dalszych odkryć. Morskie wirusy mają duży wpływ na populację planktonu, drobnych organizmów, które stanowią podstawę morskich łańcuchów pokarmowych. Obumierające wskutek zakażenia mikroorganizmy opadają na dno oceanu. 

PAP - Nauka w Polsce

pmw/ bsz