Pierwsze obrazy uzyskane za pomocą kamer umieszczonych w stacji w miejscowości Podgórzyn - obsługiwanej przez Tomasza Krzyżanowskiego - były niezwykle ciekawe, gdyż wynikało z nich, że obiekt przemierzył większą część nieba. Zapis z kamer pracujących w stacji w Szamotułach obsługiwanej przez Macieja Reszelskiego także ukazywał bardzo jasny i długi ślad na niewielkiej wysokości.

Również jedna z kamer pracujących w Nysie jako Tarcza Bolidowa zarejestrowała przelot tego obiektu. Ze względu na szumy tej ostatniej kamery trudno było określić dokładne współrzędne śladu na niebie.

Przeprowadzona analiza zgromadzonego materiału pozwoliła ustalić, że zjawisko zaczęło się w okolicach Wrocławia na wysokości 88,2 km. Po 1,5 s, na wysokości 74 km nastąpił błysk o amplitudzie ok. 1 mag, po którym meteor wyraźnie pojaśniał. Prawdopodobnie wtedy nastąpiła fragmentacja obiektu.

Przez ostatnie dwie sekundy wyraźnie widoczne były dwa fragmenty poruszające się z różnymi prędkościami oraz z szybko zmniejszającą się jasnością. Całe zjawisko trwało 5,2 s i zakończyło się w okolicach Zielonej Góry, na wysokości 44,5 km. Ślad miał długość aż 135 km.

Prędkość początkowa przy wejściu obiektu w atmosferę wynosiła 27,1 km/s i po około 3 sekundach, gdy ciało doszło do wysokości 60 km, zaczęła szybko maleć. Pod koniec wynosiła 13,6 km/s. To jednak zbyt duża wartość, by można było podejrzewać, że jakiś mały fragment doleciał do powierzchni - cały obiekt spalił się przy wejściu w atmosferę. Specjaliści ustalili, że pochodził on z okolic Jowisza.

Pełen raport o zjawisku, przygotowany przez PKiM, można przeczytać tutaj.

PAP - Nauka w Polsce

ast/ krf/ agt/