David Laing z University of New South Wales w Sydney (Australia) wraz kolegami badał kubki smakowe 432 dzieci w wieku od 8 do 12 lat. Dawano im do picia serię napojów o różnych smakach - zawierających wodę z cukrem, sól, kwas cytrynowy czy gorzki chlorowodorek chininy.

Po każdym napoju proszono dzieci, aby wskazały na jedno z trzech zdjęć, które według nich najlepiej odpowiadałoby danemu smakowi. Na jednym zdjęciu był pokarm o smaku takim jak wypity właśnie napój, na drugim - pokarm o całkiem innym smaku. Trzecie zdjęcie przedstawiało szklankę z czystą wodą (na wypadek, gdyby napój został uznany za pozbawiony smaku).

Eksperyment powtórzono dla pięciu różnych koncentracji każdego smaku - w sumie 40 napojów. Podawano je dzieciom w przypadkowej kolejności - w międzyczasie mogły płukać usta wodą. Zaburzenia smaku rozpoznawano, gdy dziecko nie potrafiło prawidłowi skojarzyć napoju ze zdjęciem w przypadku trzech koncentracji na pięć. Naukowców zaskoczyło, że takie trudności miało aż 41 dzieci - czyli 9,5 procenta. Dwie trzecie z tych 41 dzieci miało trudności ze smakiem słodkim. Prawdopodobnie zaburzenia są nieodwracalne

Zdaniem Lianga, zaburzenia smaku mogą mieć rozmaite przyczyny - takie jak niewydolność nerek, cukrzyca, a zwłaszcza infekcje ucha środkowego. W australijskich badaniach zaburzenia smaku były częstsze u dzieci Aborygenów, które łatwiej zapadają na infekcje uszu.

Na tę przyczynę wskazują także badania Seung Geun Yeo z uniwersytetu Kyung Hee z Seulu - znalazł on wyraźny związek między zapaleniem ucha a odróżnianiem smaku słonego i słodkiego u 42 dzieci. Prawdopodobnie ma to związek z uszkodzeniem nerwu zwanego struną bębenkową (chorda tympani), przebiegającego właśnie przez ucho węwnętrzne. Zaburzeniom smaku często towarzyszyła otyłość. Możliwe, że osoby o zaburzonym smaku częściej wybierają niezdrową żywność. Albo też otyłe dzieci łatwiej zapadają na zapalenie uszu i tracą poczucie smaku. PMW

PAP - Nauka w Polsce

tot/bsz