"Nie tak pochopnie" - sugerują antropolodzy z George Washington University i New York University. Odnoszą się do, ich zdaniem, zbyt pospiesznego klasyfikowania wielu ważnych prehistorycznych szczątków hominidów jako przodków człowieka.

Jak podkreślają autorzy, nie zawsze są to nasi przodkowie w prostej linii, niekiedy są to odlegli kuzyni naszych przodków.

"Nie chciałbym zostać źle zrozumiany, to są wszystko ważne odkrycia - wyjaśnia współautor artykułu, prof. Bernard Wood z George Washington University. - Ale uznawanie, że wszystko to są przodkowie człowieka, jest zbyt naiwne".

W artykule naukowcy biorą pod lupę takie gatunki sprzed milionów lat, jak Orrorin, Sahelanthropus i Ardipithecus. Występowanie tego ostatniego, odkrytego w Etiopii, datowano na 4-7 mln lat i uznano za najstarszego przodka człowieka.

Zdaniem autorów, odkrywcy są święcie przekonani, że "Ardi" jest przodkiem człowieka, mimo że wiele jego cech anatomicznych budzi wątpliwość.

"Nie mówimy w sposób rozstrzygający, że te skamieniałości nie należały do przodków człowieka, ale że ich status został raczej z góry przesądzony, a nie dowiedziony" - wyjaśnia współautor artykułu, Terry Harrison z New York University. Jak dodaje, obok tej jednej, uznanej możliwości, istnieją jeszcze inne dopuszczalne interpretacje, na przykład taka, że są to szczątki prehistorycznych małp.

Badacze wskazują, że w przeszłości zdarzało się już, iż klasyfikowano skamieniałości jako należące do ludzkiej linii, a później okazywało się to pomyłką. Tak było z gatunkiem Ramapithecus z Azji. Obecnie przyjmuje się, że ramapiteki były krewnymi orangutanów.

Autorzy przywołują też przykład Oreopithecus bambolii, małpy kopalnej, której kości odnaleziono na terenie Włoch. Posiada ona pewne cechy anatomiczne, które mogłyby zwieść badaczy, takie na przykład jak dostosowanie szkieletu do dwunożnego chodu. A jednak na tyle wiadomo o jej anatomii, że nie ulega wątpliwości, iż ta cecha to wynik niezależnej ewolucji tego gatunku.

PAP - Nauka w Polsce

krx/ krf/ kap/