W zeszłej kampanii badawczej udało się uzyskać więcej informacji na temat budowli, z której w 2009 roku wydobyto m.in. monety - budowla zyskała robocze określenie "J". To rozległe parterowe założenie składające się z segmentów mieszkalnych składających się z dwóch pomieszczeń. Budynek powstał prawdopodobnie w VI wieku n.e., o czym świadczy m.in. znalezisko monety z czasów Justyniana.

Zdaniem prof. Godlewskiego, nie ulega wątpliwości, że ten fragment budowli miał charakter mieszkalny. Archeolog zaznacza, że był nadzwyczaj starannie wykończony - wyposażono go w dobrej jakości posadzki z zaprawą wapienną, a ściany otynkowano wapnem. Ponadto w każdym z pomieszczeń wykuto w ścianach dwie lub trzy duże nisze zwieńczone półkolistymi sklepieniami. Stropy pomieszczeń najprawdopodobniej wykonano z drewna.

Po pożarze w X wieku budowla uległa bardzo poważnemu zniszczeniu, szczególnie widocznemu w części południowej. Zreorganizowano jej przestrzeń. Powstały zespoły czteropokojowe, z których zespół południowy był ważnym mieszkaniem klasztornym, o czym świadczą odkryte w 2009 roku wykonany z brązu polikandylion oraz lampa montowana na kandelabrze - obiekty będące znakomitym przykładem metalowych wyrobów oświetleniowych datowanych na VIII-IX wiek n.e.

Według prof. Godlewskiego, cenne przedmioty wskazują, że mieszkaniec tej części budynku musiał pełnić ważną funkcję w klasztorze.

Druga z badanych budowli, określona przez badaczy jako "budowla AA", położona jest po północnej stronie ulicy, naprzeciwko "budowli J". Konstrukcję wzniesiono na przełomie V i VI wieku. Zdaniem badaczy, pełniła funkcję mieszkalną. Uwagę naukowców zwróciło to, że górne partie ścian dekorowano malowidłami. Wstępnie specjalistom udało się wyróżnić motywy figuralne oraz fragmenty tekstów - zapewne legend towarzyszących malowidłom.

PAP - Nauka w Polsce

szz/ agt/bsz