Zasadniczą rolą łuski jest pełnienie funkcji ochronnej. Dodatkowo jednak przyczynia się ona w bardzo dużym stopniu do szybkiego i zwinnego poruszania się tych wodnych bestii - według badań Amy Lang, inżyniera lotnictwa w University of Alabama. Pokrywa rekina wykonana jest z tego samego elastycznego materiału, co jego zęby.

Poprzednie badania sugerowały, że rekiny potrafią manipulować swoją łuskową szczeciną, by móc odpowiednio kierować swoim ciałem. Właściwe ruchy to podstawa, by złapać na przykład zwinnego tuńczyka - czytamy w "National Geographic".

Ostatnie odkrycia wykazały jednak, że rekiny nie muszą aktywnie poruszać łuskami by być szybkimi łowcami. Zamiast tego, struktury łusek jeżą się same, gdy woda niejako "odczepia się" od aerodynamicznego ciała ryby. To, w jaki sposób skręcają łuski zmniejsza opór wody i pozwala szybciej pędzić rekinowi do celu.

Amy Lang porównuje tę zależność z zasadą działania piłeczki do golfa, gdzie dołeczki pozwalają jej dalej i szybciej dolecieć do dołka.

Grupa biologów wraz z Lang przyglądała się kuzynowi wielkiego rekina białego, mianowicie ostronosowi atlantyckiemu, jednemu z najszybszych i najsilniejszych ryb w oceanie. Ostronosy, jako jedyne, potrafią wyskoczyć na wysokość około 12 metrów nad powierzchnię wody.

Analizując strukturę skóry ostronosów, okazało się, że łuskowa szczecina różni się rozmiarem, grubością, elastycznością i kształtem w zależności od lokalizacji na ciele. Na przykład - najbardziej ruchome, stożkowe łuski zlokalizowano za skrzelami i na bokach zwierzęcia. Te łuski potrafią zjeżyć się tak, że będą odstawać od ciała nawet na 60 stopni. Dzięki takim układom łusek, rekin jest w stanie pokonać opór wody.

Naukowcy dodają, że wiedza o tym, w jaki sposób rekiny walczą z oporem wody, może pomóc w tworzeniu maszyn, podatnych na opór. Informacje te mogą być szczególnie przydatne przy budowie statków powietrznych. NIC

PAP - Nauka w Polsce

krf/bsz