Po długich badaniach z zastosowaniem najnowszych metod do wniosków takich doszli naukowcy z Instytutu Oceanograficznego w Woods Hole (stan Massachusetts) i Krajowej Agencji ds. Problemów Oceanu i Atmosfery (NOAA) USA.

Jak powiedzieli uczestnicy badań - Matthew Charette z Instytutu Oceanograficznego i Walter Smith z NOAA, dla uzyskania nowych ocen musieli oni zastosować satelitarne metody sondowania wszechoceanu. Naukowcy podkreślili, że ich nowe oceny dają nieco mniejsze wartości, niż uważano wcześniej, jednak różnica okazała się nieznaczna. M.in. najnowsza ocena objętości wód wszechoceanu okazała się zaledwie o 0,3 proc. niższa od ocen uzyskanych 30 lat temu, a średnia głębokość oceanów mierzona w 1888 roku dość prymitywną metodą - wyrzucania ze statku sznurka z ołowiowym ciężarkiem - była zaledwie o 1,2 proc. większa niż aktualny wynik obliczony przez Charette'a i Smitha.

Naukowcy wyjaśniają, że stwierdzone zmniejszenie wymienionych wskaźników, zwłaszcza ilości wody w oceanach, nie ma związku z jakąkolwiek utratą wody przez wszechocean. Po prostu poznano w międyczasieróżne podwodne góry, wzniesienia i inne formacje, co odbija się na zmniejszeniu objętości wody w morzach i oceanach.

Zaznaczają przy tym, że metody satelitarne też mają mankamenty i trzeba je uzupełniać pomiarami ze statków badawczych.

Według oceny Marynarki Wojennej USA, na obliczenie głębin oceanicznych w skali globalnej jeden statek potrzebowałby około 200 lat - czyli 20 lat dla 10 statków. Kosztowałoby to ok. 2 miliardy dolarów. YY

PAP - Nauka w Polsce

kap