SUMO to rodzina małych podobnych do ubikwityny białek modyfikujących (z ang. small ubiquitin-like modifiers), ich zadaniem jest odwracalne wiązanie się z innymi białkami w komórkach i regulowanie ich funkcji. Poprzez swoje działanie, białka SUMO mają wpływ na wiele ważnych procesów życiowych komórki takich jak naprawa DNA, stabilność różnych białek oraz odpowiedź na trudne warunki czyli stres komórkowy.

Stephen Jackson wraz z kolegami z Wellcome Trust Cancer Research UK Gurdon Institute wykazał, że enzymy zaangażowane razem z białkami SUMO w naprawę uszkodzeń podwójnej nici DNA są niezbędne również do modyfikacji tych białek przez samą ubikwitynę (czyli kolejne białko komórkowe, będące rodzajem markera znakującego białka przeznaczone do degradacji).

Na łamach drugiej pracy Joanna Morris z kolegami z Londyńskiego King's College opisała badania dowodzące, że przyłączenie białka SUMO do białka kodowanego przez gen ryzyka raka piersi BRCA1, jest niezbędne do aktywacji jego aktywności ligazy E3. Z kolei zadaniem ligazy jest przyłączenie ubikwityny do innych czynników naprawiających DNA.

Obydwa odkrycia pozwalają lepiej zrozumieć kolejne etapy ścieżki modyfikacji białek komórkowych niezbędnych do naprawy DNA przez SUMO i ubikwitynę i sugerują, że ścieżka sygnałowa SUMO może wpływać na predyspozycję do rozwoju nowotworów. KDO

PAP - Nauka w Polsce

kap