Naukowcy z Sandia National Laboratories w Albuquerque rozpędzają przy pomocy potężnego pola magnetycznego cienkie blaszki wielkości listka gumy do żucia do prędkości 25 razy większej niż osiągana przez pocisk karabinowy i rozbijają je o diamentowe cele ważące 1,9 karata (tanie, przemysłowe diamenty). W ten sposób starają się zasymulować warunki panujące na Neptunie - ósmej planecie od Słońca.

Większość atmosfery Neptuna stanowi metan(CH4), który pod wpływem wysokiego ciśnienia rozkłada się uwalniając węgiel. Astrofizycy od dawna się zastanawiają, jaką postać przyjmuje węgiel we wnętrzu Neptuna - diamentu, ciekłego diamentu czy tajemniczego węgla bc8 w stanie stałym .

Pod ogromnym ciśnieniem ciekły węgiel przewodzi prąd elektryczny, co wpływa na powstawanie pól magnetycznych. Tłumaczyłoby to, dlaczego niektóre planety maja pole magnetyczne, choć teoretycznie nie powinny.

Zmiany stanu skupienia węgla przypominają nieco topnienie lodu, tyle że odbywają się pod znacznie wyższym ciśnieniem. Dokładna znajomość takich procesów fizycznych może się przydać zarówno do symulowania zachowań ciał niebieskich, jak i modelowania wybuchów jądrowych bez potrzeby przeprowadzania testów czy przy syntezie jądrowej, nad którą pracują specjaliści z Lawrence Livermore National Laboratory . W przypadku syntezy jądrowej chodzi o poddanie diamentowej kapsułki wypełnionej deuterem i trytem naświetleniu przez 192 potężne lasery. Podczas syntezy ciśnienie musi się rozkładać równomiernie, dlatego ważne, by kapsułka przechodziła ze stanu stałego do ciekłego w sposób szybki i równomierny. PMW

PAP - Nauka w Polsce

bsz