<strong>Wspomnienia kompozytora Władysława Szpilmana z okresu okupacji - dramatyczne rozstanie z rodziną i kolejne miejsca, gdzie ukrywał się po ucieczce z getta oraz opowieści o czasach powojennych i działalności kompozytorskiej</strong> - znalazły się w filmie dokumentalnym, którego pokaz odbył się w Warszawie.
Znany kompozytor i pianista opowiada w nim o dramatycznych kolejach swojego życia. Wspomina czasy okupacji: rozstanie z rodziną na Umschlagplatz, kolejne miejsca, gdzie się ukrywał i ludzi, którzy ocalili mu życie. Przywołuje dni Powstania Warszawskiego, poszukiwanie kryjówki w ruinach i spotkanie z niemieckim oficerem Wilmem Hosenfeldem, który mu pomógł. Opowiada także o latach powojennych i występach w Kwintecie Warszawskim w latach 1962-1987.
Wypowiedzi Szpilmana uzupełniają fragmenty niemieckich kronik filmowych i filmów propagandowych nakręconych w Getcie Warszawskim, archiwalne zdjęcia z tamtego okresu oraz współczesne fotografie wojennych kryjówek Szpilmana, a także zdjęcia dokumentujące powojenne losy kompozytora.
Reżyser filmu, opowiadając o okolicznościach przeprowadzenia wywiadu, wspominał niezwykłą wielkość umysłu i serca obdarzonego drobną sylwetką Szpilmana. "On charakteryzował się ogromną znajomością i taką czułością dla drugiego człowieka. Nie roztkliwiał się nad swoimi dramatycznymi losami wojennymi. Pokazał, że nawet w trudnej sytuacji można zachować człowieczeństwo, być człowiekiem" - mówił przed projekcją filmu Drążewski.
Jak zaznaczył reżyser, nie chciał robić filmu o samej wojnie, ale o życiu codziennym ludzi w tamtym okresie. "Ten film nie ma ambicji wyjaśniania rzeczywistości, lecz jest próbą opowiedzenia losów jednego człowieka jego własnymi słowami. Szpilman po prostu opowiada jak komponował i żył, będąc zawsze wiernym swojemu credo, które głosiło, że trzeba być dobrym i przyzwoitym człowiekiem i zawsze mówić prawdę" - zaznaczył Drążewski.
Władysław Szpilman urodził się w 1911 roku w Sosnowcu. Studiował muzykę w konserwatorium w Warszawie i w Berlinie. Napisał wiele utworów symfonicznych (m.in. suity, koncerty skrzypcowe), tworzył musicale dla dzieci, muzykę filmową, dyrygował.
W 1935 roku rozpoczął pracę jako pianista w Polskim Radiu, z którym związany był do 1963 roku; po wojnie kierował tam redakcją muzyczną. Dał ponad 3 tys. koncertów na całym świecie. W jego dorobku są nagrania dla Polskiego Radia, Radia Szwedzkiego, BBC, radiofonii niemieckich.
Skomponował też ok. 450 popularnych piosenek, m.in. takich przebojów jak "Nie ma szczęścia bez miłości", "Nie wierzę piosence", "W małym kinie". Artysta zmarł w Warszawie 6 lipca 2000 roku.
W czasie II wojny światowej Szpilman przebywał w warszawskim getcie, skąd zdołał uciec. Po Powstaniu Warszawskim i zniszczeniu stolicy ukrywał się w ruinach miasta. Swoje okupacyjne losy opisał w książce "Śmierć miasta 1939-45", która stała się podstawą dla filmu Romana Polańskiego "Pianista".
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
