Autorami badania, które opisano na stronie https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0006322318313131), są naukowcy z University of Georgia`s Center for Family Research (USA) pod kierunkiem dr Christopher’a Holmes’a. Przez 14 lat obserwowali dzieci, a następnie młodych dorosłych, którym towarzyszyli od momentu ukończenia 11 roku życia aż do wieku 25 lat.

W badaniu uczestniczyli wyłącznie zamieszkujący tereny wiejskie Afroamerykanie, gdyż jest to grupa szczególnie narażona na wspomniane wyżej szkodliwe zachowania w wieku dorosłym.

Naukowcy pytali uczestników o ich relacje z rodzicami, w tym o częstotliwość dyskusji i kłótni.

Gdy uczestnicy osiągnęli wiek 25 lat zaproszono ich do udziału w sesji neuroobrazowej, w czasie której mierzono aktywność ich mózgów za pomocą funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI). W szczególności skupiono się na badaniu sieci połączeń mózgowych zwanych przednią siecią istotności (ASN), która odpowiada za wzmacnianie ważnych bodźców zewnętrznych i uaktywnianie sieci wykonawczej. Uczestnicy odpowiadali również na pytania dotyczące nadmiernego spożywania alkoholu i jedzenia emocjonalnego w wieku 25 lat.

Okazało się, że rozwinięta komunikacja pomiędzy rodzicami i dziećmi sprzyjała rozwojowi sieci mózgowej ASN, zaangażowanej m.in. w przetwarzanie bodźców w ośrodku nagrody. To z kolei chroniło przed nadkonsumpcją żywności (tzw. kompulsywnym czy emocjonalnym jedzeniem), alkoholu i narkotyków.

Jak tłumaczy Holmes, odkrycie to potwierdza założenia, że wysokiej jakości rodzicielstwo jest ważne dla długoterminowego rozwoju mózgu. „Lepiej rozwinięte połączenia w obrębie sieci ASN wiążą się z niższymi wskaźnikami szkodliwego spożywania alkoholu i emocjonalnego jedzenia w wieku 25 lat. ASN jest więc tym mechanizmem mózgowym, który wiąże rodzaj rodzicielstwa, jaki wobec nas stosowano, z naszymi zachowaniami zdrowotnymi w okresie dorosłości” - wyjaśnia.

„Mówiąc wprost - dobra komunikacja pomiędzy rodzicem a dzieckiem ma pozytywny wpływ na zachowania zdrowotne po osiągnięciu przez to dziecko dorosłości” - dodaje dr John Krystal, redaktor naczelny pisma „Biological Psychiatry”.

„Może to oznaczać, że interakcje społeczne, których doświadczamy w latach młodzieńczych, mają wpływ na ścieżki i sieci, jakie rozwijają się w naszym mózgu. Rola interakcji rodzinnych w rozwoju mózgu i pojawiania się bądź nie zachowań nieprzystosowawczych w wieku dorosłym może być więc nie do przecenienia” - mówi.

„Nasze odkrycia podkreślają znaczenie profilaktyki i wysiłków interwencyjnych ukierunkowanych na rozwijanie umiejętności rodzicielskich, gdyż jest to najlepsza metoda zapewniająca długoterminowy, adaptacyjny rozwój neurokognitywny” - podsumowują autorzy pracy. (PAP)

kap/ ekr/