<p>Naukowcy odkryli, że różne warianty tego samego zestawu genów są odpowiedzialne za różnorodność kolorów i wzorów na skrzydłach motyli z rodzaju Heliconius – informuje pismo „Plos Biology”.</p>
Motyle, żeby przetrwać w środowisku pełnym naturalnych wrogów, zastosowały podczas swej ewolucji ciekawą taktykę zbieżności – niektóre nietrujące dla innych zwierząt gatunki upodobniły się do szkodliwych motyli, których unikają drapieżniki. Zjawisko upodabniania się zwierząt do innych gatunków w celu osiągnięcia jakiś korzyści (najczęściej ochrony) nazywa się mimikrą.
Mathieu Joron i jego współpracownicy z Uniwersytetu w Edynburgu badali mechanizmy leżące u podstaw mimikry u trzech gatunków motyli Heliconius. Dwa z nich H. melpomene i H. erato mają bardzo podobnie ubarwione skrzydła, natomiast trzeci H. numata jest wprawdzie blisko spokrewniony z H. Melpomene ale ma zupełnie inny wzór na skrzydełkach. O każdym z trzech badanych gatunków Heliconius wiadomo, że naśladuje inny gatunek motyla z rodzaju Melinaea. KDO
Pełna treść artykułu znajduje się w Serwisie Naukowym PAP.
PAP - Nauka w Polsce
bsz
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
