"Młode sępy sporo latają, szukając nowych terytoriów do osiedlania. Ten gość trafił na złą niżową pogodę i zmókł. To jest ptak, który szybuje przede wszystkim na wstępujących prądach powietrznych, więc potrzebuje słońca, które wytwarza takie kominy termiczne. Zużyłby zbyt dużo energii machając w czasie dłuższego przelotu ogromnymi mokrymi skrzydłami. Dlatego usiadł i chciał przeczekać do słonecznej pogody, aż osuszy się, złapie jakiś prąd powietrzny i będzie mógł odlecieć" - mówi pracownik TPN.

Sęp spłoszył się i odleciał, gdy strażacki wysięgnik z fotoreporterem z lokalnego tygodnika pojawił się zbyt blisko niego. Ptakowi sprzyjało słońce, które po ciągłych i intensywnych opadach deszczu, a w Tatrach śniegu, zaświeciło w czwartek 1 czerwca na Podhalu. Niestety było wciąż chłodno - termometry w Zakopanem wskazywały w ciągu dnia około 10 stopni ciepła.

Sęp płowy (Gyps fulvus) to duży ptak padlinożerny z rodziny jastrzębiowatych. Należy do grupy najlepiej szybujących ptaków na świecie. Ma prawie nagą, jasnopopielatą głowę i szyję, niekiedy pokrytą puchem, otoczoną poniżej kryzą z jasnorudych piór. Upierzenie ma koloru szaro-rudego, końce skrzydeł i ogon ciemniejsze. Długość ciała sępa płowego wynosi od 90 do 110 cm, rozpiętość skrzydeł waha się między 240 a 280 cm, a waga od 7 do 11 kg.

Ptak ten zamieszkuje góry Europy i Azji. Dawniej prawdopodobnie gniazdował także w Polsce. Ostatnie lęgi zanotowano w Tatrach w 1848 roku i w Pieninach w 1914 roku, ale - według naukowców - nie są to niezbicie potwierdzone informacje. Część ornitologów podważa prawdziwość zapisków o dawnych lęgach sępów w polskich górach. Obecnie sępy płowe sporadycznie i na krótko przylatują do Polski.

PAP - Nauka w Polsce, Mariusz Czoba

reo