Ta nowoczesna endoproteza dysku została opracowana w 2004 roku. Przeznaczona jest do leczenia dyskopatii lędźwiowej u ludzi młodych oraz aktywnych ruchowo osób w średnim wieku.

 Endoproteza jest przystosowana do wszczepienia w miejsce usuniętego, uszkodzonego dysku na poziomie pomiędzy 4 a 5 kręgiem lędźwiowym oraz 1-2 segmenty wyżej tzn. w tym zakresie kręgosłupa, który ulega największym przeciążeniom i najczęściej ulega wypadnięciu dysków. Jedynie przestrzeń pomiędzy 5 kręgiem lędźwiowym a 1 krzyżowym jest anatomicznie przystosowana do operowania klasycznym dostępem „na wprost" (A-Mav, A od słowa anterior – przedni).

 Pacjent po zabiegu wykonywanym z dostępu zaotrzewnowego (przez brzuch, a nie jak klasyczne operacje dysków przez plecy) może być pionizowany w pierwszej dobie po operacji.

 Przez pierwsze 4 tygodnie po operacji zalecana jest jedynie wyprostowana pozycja ciała, unikanie długiego przesiadywania i ekstremalnych wysiłków. Proces usprawniana trwa od 6 do 12 tygodni i po tym okresie pacjent wraca do normalnego życia, w tym zawodowego.

 Przy dobrej kwalifikacji do operacji i poprawnym wykonaniu zabiegu pacjent powinien wrócić do pełnego zdrowia. Założenie endoprotezy dysku powoduje, że po usunięciu dysku chorego, dyski leżące powyżej i poniżej nie są narażone na wcześniejsze zużycie, jak to było dotychczas przy stosowaniu klasycznych technik operacyjnych. Polegały one tylko na usunięciu wypadniętej części dysku i usztywnieniu chorego segmentu.

 O wyjątkowości tej nowatorskiej techniki świadczy fakt, że w Europie są dostępne jedynie dwa  komplety instrumentów, a zestaw narzędzi, jakimi posługiwał się zespół lekarzy specjalistów z oddziału chirurgii urazowo-ortopedycznej olsztyńskiego szpitala przywieziony został z Holandii. Narzędzia są dostarczane do szpitali na zaplanowane wcześniej zabiegi operacyjne.

PAP - Nauka w Polsce, Agnieszka Libudzka

reo