Wielu cudzoziemców chcących uczyć się polskiego mówi, że
czuje sympatię do Polski, ale ich wybór jest świadomy i praktyczny -
żyją tu i pracują. Znajomość języka umożliwia im porozumiewanie
się z Polakami.

Natalia Rollet na przykład, pracownik ambasady francuskiej, pochodzi z Francji. Przyjechała do Polski z mężem. Oboje uczą się naszego języka, on dla przyjemności, ona - bo uważa, że "jego znajomość jest niezbędna w pracy, a poza tym to najlepszy sposób na poznanie przyjaciół".

Arkadiuszowi Umbraszko z Łotwy, pracownikowi ambasady łotewskiej, znajomość polskiego potrzebna jest do komunikacji i rozumienia dokumentów. Hiszpanka Violeta Coll Garcia-Bragedo uczy się polskiego, ponieważ interesuje się naszą kulturą i literaturą. Uważa, że nie wystarczy tylko znać dobrze język, trzeba również poznać kraj i dlatego przyjechała do Polski.

Ali Sari i Vedat Kanat z Turcji studiują filologię polską, choć to język w ich odczuciu bardzo trudny. Niemiec, Matthias Moser chce wykorzystać język polski w kontaktach w pracy; firma, w której pracuje, zatrudnia polskich pracowników.

DOBRY LEKTOR TO POŁOWA SUKCESU

"Bardzo istotne dla nauki języka polskiego jako obcego jest przekazywanie także wiedzy o kulturze i historii Polski oraz o aktualnych wydarzeniach w naszym kraju" - mówi lektorka z Uniwersytetu Warszawskiego, dr Barbara Janowska.

Zależnie od narodowości i stopnia zaawansowania osób uczących się
języka polskiego, konstruowany jest program nauczania określający cele i wymagania stawiane zainteresowanym.

W pracy z cudzoziemcami teoria i praktyka są nierozerwalnie związane. Brak odpowiedniej wiedzy często uniemożliwia objaśnianie różnych zjawisk w polszczyźnie. Lektor musi być tego świadomy.

"W nauczaniu poprawnej wymowy często wystarcza dobra artykulacja
lektora, natomiast do korygowania błędów niezbędne jest opanowanie
fonetyki języka słuchaczy" - mówi Janowska.

Jej zdaniem, fleksja stanowi dla cudzoziemców najtrudniejszą do opanowania część systemu gramatycznego polszczyzny.

70 LAT "POLONICUM"

Instytut Języka i Kultury Polskiej "Polonicum" - najstarszy w
Polsce ośrodek nauczania języka polskiego i kultury polskiej dla
obcokrajowców - jest jednym z Instytutów Wydziału Polonistyki
Uniwersytetu Warszawskiego.

Po raz pierwszy zorganizowano miesięczny kurs wakacyjny w 1931
roku. Jego inauguracja i pierwsza część odbyła się na Uniwersytecie Warszawskim, a pozostała część na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Nazwa "Polonicum" pojawiła się w 1960 r.jako Studium Języka i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców. Od 1976 r. Instytut podlega Wydziałowi Polonistyki.

Instytut prowadzi regularne zajęcia dla obcokrajowców (studenci uczęszczają na lektoraty języka polskiego, na wykłady z literatury i historii kultury
polskiej), organizowanie krajowych i międzynarodowych konferencji
oraz współpraca z zagranicznymi ośrodkami polonistycznymi. "Polonicum" prowadzi również kursy otwarte - informuje Dyrektor Instytutu dr
Piotr Garncarek.

Wśród słuchaczy Instytutu są cudzoziemcy studiujący na
Uniwersytecie Warszawskim i innych warszawskich wyższych
uczelniach, studenci przybywający z Europy w ramach programu
edukacyjnego Unii Europejskiej "Sokrates-Erazmus", stypendyści
rządu polskiego i inni zainteresowani językiem i kulturą
polską. W kursach otwartych uczestniczą pracownicy firm i
instytucji międzynarodowych, dyplomaci i cudzoziemcy nie
związani formalnie z uniwersytetem. "Co roku prawie pół tysiąca
studentów z całego świata korzysta z różnych form kształcenia" - podkreśla dyrektor Garncarek.

PAP - Nauka w Polsce, Magdalena Więsak