Jacek Udolf, zajmujący się wronami we Wrocławiu podaje, że na początku lat 70. na powierzchni 18 km kw miasta żyła jedna para wron, a w roku 2003 było ich już 219.

Do niedawna głównym środowiskiem życia wron były obrzeża śródpolnych zagajników, parki, małe laski w pobliżu łąk i terenów wilgotnych. Ptaki te budowały swe gniazda na wierzchołkach wysokich drzew, w rozwidleniu grubych gałęzi, najczęściej sosen, moszcząć je łykiem, topolą, kurzymi piórami.

Zdaniem badacza przyrody Adama Wajraka, powodem migracji tych ptaków do miast są postępujące zmiany środowiskowe. Wrony, żywiące się bezkręgowcami z podmokłych łąk, są zmuszone do ich opuszczania w wyniku postępującego zarastania. Tereny przez nie dotąd zasiedlane nierzadko wysychają z powodu gwałtownego obniżania się poziomu wód gruntowych. Nie sprzyja też wronom stosowanie sztucznych nawozów.

Zagrożeniem dla wron mieszkającej na terenach wiejskich może być większy i silniejszy kruk oraz kuna wybierająca jaja z gniazd. Ze względu na pospolite występowanie wrona nie jest objęta ochroną i możliwy jest jej odstrzał przez cały rok.

Trudno się więc dziwić, że te mało wymagające pod względem pożywienia ptaki wybierają bezpieczniejsze środowisko, jakim jest miasto. Przez cały dzień wrony przebywają w swoim rewirze, lustrując go uważnie z kominów i anten.

PAP – Nauka w Polsce, Marta Stankiewicz

3 pażdziernika 2005

reo