Białystok to miasto, w którym w 1895 roku urodził się w rodzinie żydowskiej Ludwik Zamenhof. Przyszłoroczny kongres ma zgromadzić nawet ok. 5 tys. miłośników stworzonego przez niego języka. Do tego czasu otwarte zostanie w Białymstoku Muzeum Esperanto i Ludwika Zamenhofa.

Przekazanie flagi na ręce honorowego obywatela Białegostoku i wnuka twórcy esperanto - Ludwika Krzysztofa Zaleskiego-Zamenhof, oraz wiceprezydenta miasta Aleksandra Sosny odbyło się podczas 93. Światowego Kongresu Esperanto w Rotterdamie w Holandii - poinformowała PAP Elżbieta Karczewska, przewodnicząca Białostockiego Towarzystwa Esperantystów.

Białostocka delegacja, w której skład weszli przedstawiciele organizacji esperanckich, magistratu oraz Koła Młodzieży Esperanckiej "Babelturo", w dniach 19-26 lipca w Rotterdamie promowała Białystok i zachęcała gości kongresowych do przyjazdu w przyszłym roku do stolicy Podlasia.

Jak zapewniła Karczewska, białostockie stoisko informacyjne cieszyło się ogromnym zainteresowaniem, a na spotkanie poświęcone stronie organizacyjnej przyszłego kongresu przyszło ponad 300 osób.

Karczewska podkreśliła, że wielu przedstawicieli esperanckich biur turystycznych, m.in. z Chin, Japonii, Brazylii i Chile, zapowiedziało organizację karawan autobusowych lub lotniczych. Dla esperanckiej telewizji z Białegostoku specjalnego wywiadu udzielił przewodniczący Światowego Związku Esperantystów prof. Probal Daszgupta.

Ludwik Zamenhof (1859-1917) urodził się w rodzinie żydowskiej w Białymstoku. Miasto należało wówczas do carskiej Rosji i stanowiło wielonarodowościową społeczność, złożoną głównie z Żydów, Polaków, Rosjan i Niemców.

Dorastając w takim środowisku młody Ludwik postanowił stworzyć podstawy języka międzynarodowego, który miał pomóc w porozumieniu i w wyeliminowaniu konfliktów narodowościowych i religijnych.

Już w czasie nauki w gimnazjum w Warszawie Zamenhof stworzył pierwszą wersję swojego języka - lingwe uniwersala (1878). W ciągu kilku lat stworzył trzy kolejne wersje języka. W roku 1885 ukończył projekt języka międzynarodowego znanego w dzisiejszej formie. Znakiem esperanta jest zielona gwiazdka pięcioramienna, która znajduje się także na fladze esperanckiej.

Po ukończeniu studiów pracował jako okulista w Warszawie, jednak jego pasją pozostawały języki. 26 lipca 1887 roku opublikował rosyjskojęzyczną książkę "Język międzynarodowy. Przedmowa i podręcznik kompletny" pod pseudonimem Doktoro Esperanto, oznaczającym "mającego nadzieję doktora". Słowo to przyjęło się z czasem jako nazwa samego języka.

Polscy esperantyści oceniają, że na całym świecie jest obecnie ponad tysiąc miejsc noszących imię Zamenhofa lub nazwę esperanto. Ilu jest esperantystów, dokładnie nie wiadomo. Szacuje się, że biegle w tym języku porozumiewa się kilkaset tysięcy osób. MWI

PAP - Nauka w Polsce

kap